tag:blogger.com,1999:blog-136020222024-03-13T16:33:48.679+12:00Little Mayvelous ThingsMyanmar version of Me, Myself & MayvelousMayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.comBlogger180125tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-23845173472222361322009-10-16T19:05:00.000+12:002009-10-16T19:09:50.585+12:00Hunting Elephants and Tigers<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ေန႔လည္က အလုပ္နဲနဲအားသြားလို႔၊ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း <a href="http://blog.nyilynnseck.com/2009/10/blog-post.html" title="Poems" rel="external">ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္</a> ဖတ္ျဖစ္သြားတယ္။<br />
တစ္ေယာက္ေရးတာကို၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ျပန္ခံစားေရးတဲ့ သေဘာထင္တယ္။<br />
ကၽြန္မ ႏွစ္ပုဒ္လံုးကို၊ နားလည္ေအာင္ ၾကိုးစားပီး ခံစားၾကည့္တယ္။<br />
သိပ္နားမလည္လိုက္ဘူး။ ကိစၥမရွိပါဘူး။ <br />
ကဗ်ာေရးသူကလဲ သူ႔ခံစားမွဳနဲ႔သူ။ ဖတ္သူကလဲ ကိုယ့္ခံစားမွဳနဲကိုယ္ပဲ။<br />
အဓိပၸါယ္ တသမွတ္ထဲ ထြက္စရာမလိုဘူး။ ဖတ္လို႔ စိတ္ထဲ တမ်ိဳးျဖစ္သြားရင္ ပီးတာပါပဲ။ <br />
ကၽြန္မလဲ ဖတ္ပီး "သိပ္နားမလည္လိုက္ဘူး၊ ေခာင္းစဥ္ကေတာ့ မိုက္တယ္" ဆိုတဲ့ တမ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္။<br />
အဲဒါနဲ႔ပဲ သူတို႔လို ဆင္ဖမ္း၊ က်ားဖမ္း၊ ဖမ္းၾကည့္စမ္းမယ္ဆိုပီး၊ အားအားယားယား လက္သယမ္းလိုက္တယ္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">လာဟဲ့</p>
<blockquote><p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;"><strong>ဆင္ဖမ္းမယ္၊ က်ားဖမ္းမယ္</strong></p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ဆင္ဖမ္းမယ္၊ က်ားဖမ္းမယ္။<br />
အက်ပ္အတည္းမ်ားလွတဲ့၊ လက္တေလာ စီးပြားေရးစနစ္မွာ၊<br />
က်ားေရကိုဆုတ္၊ ဆင္စြယ္ခုတ္ပီး၊ အျပတ္လူလုပ္ပစ္လိုက္မယ္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">တက္တူးမထိုးဘူး၊ သိုင္းကြက္မနင္းဘူး၊ စကားနဲတယ္။<br />
ဆင္ေပါက္တို႔ ထက္ (အတြက္) ေတာ့၊ ဓါးရဲပါတယ္၊<br />
သြားၿဖဲကာ၊ ခ်ိဳမက်ိဴးသ၍ ေပါ့။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ၾကံဴးဝါးျပီး၊ လံုးပါးပါး မသြားခ်င္ပါဘူးေလ၊<br />
ရာဇာေတြ အာဏာ ထက္ေတာ့၊ တက္စ္ ေတြအမ်ားၾကီးေဆာင္ရတတ္တယ္၊<br />
ေတာ္ၾကာ ေမွာင္ခိုေစ်းထဲ၊ ေၾကာင္သူခိုးဝင္ဖမ္းတာလဲ ခံရဦးမယ္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">သူ ေသခ်င္ေသ ေက်ပေစ၊ <br />
ဘယ္သူႏိိုင္ႏိုင္၊ ငါမရွံဳးဖို႔ပဲ အေရးၾကီးတယ္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">အၾကံတူ၊ ရန္သူေတြ မ်ားသမို႔၊<br />
ဝမ္းထဲပဲ လွ်ိဳထားရမယ္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">တိတ္တိတ္ေလး နဲ႔၊ ေနာက္မွပဲ အေျမွာက္နဲ႔ ေဆာ္မယ္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့၊ ေဒဝါလီက၊ <br />
ေဗ်ာက္အိုးနဲနဲ သြားဝယ္ထားတယ္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ေသစမ္းဟယ္။<br />
ေသၾကစမ္းဟယ္။<br />
ေခြးအူမွာေတာ့ နဲနဲေၾကာက္တယ္။<br />
ဆင္ဖမ္းမယ္၊ က်ားဖမ္းမယ္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ေမဗလပ္စ္<br />
၁၆၊ ၁၀၊ ၀၉ - ညေန ၆း၀၀ နာရီ</p></blockquote>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ေလာေလာဆယ္ေတာ့ FarmVille ေပၚမွာ ဆင္ ၅ ေကာင္ဖမ္းထားျပီးပီ။ က်ားေတာ့ ဘယ္နားလိုက္ရွာ ဖမ္းရမလဲမသိေသးဘူး။ ဟို neighbour အစ္မ တစ္ေယာက္စီမွာ၊ ဆင္တပ္ၾကီး တစ္တပ္ေတြ႔လို႔ နဲနဲျဖံဳသြားတယ္။ အေကာင္ ၃၀ ေက်ာ္မယ္ထင္တယ္။ နည္းေလး၊ လမ္းေလး သြားေမးထားဦးမွ။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ဆင္စေမြးေတာ့ ဘာမ်ားရမလဲေပါ့ေနာ၊ ေမွ်ာ္တလင့္လင့္နဲ႔။ ဆင္စြယ္ပဲ ျဖတ္ေရာင္းရေတာ့မလိုလို၊ ဆင္မွီးပဲ ႏွဳပ္ေရာင္းရေတာ့မလိုလိုနဲ႔၊ ရလဲရေရာ "collect circus peanuts" တဲ့...ေသစမ္း။</p>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-60014066437533834192009-03-24T13:31:00.005+12:002009-03-24T13:45:09.124+12:00ခဏေလး ငါနဲ႔ ငါ့ေတာင္းဆိုခ်က္<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">တေန႔က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ့ ဂ်ီေတာ့ခ္ စေတးတက္စ္ မွာေရးထားတယ္<br /> "<strong>မာန တံခြန္ မိုးသို႔ခၽြန္လည္း၊ မစင္စြန္႔က ဖင္ခၽြတ္ရ၏</strong>" တဲ့။<br />
မွန္လိုက္ေလ၊ တယ္ေတာ္တဲ့စာပါလား ဆိုပီး ေကာင္းေကာင္းရီလိုက္ပါေသးတယ္။</p><p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ဒါနဲ႔ ငါဆက္ေတြးမိတယ္...</p><p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">တခ်ိဳ႕က ငါ့ကို ေျပာၾကတယ္၊ အဲဒီ စေတးတက္စ္ တင္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အပါအဝင္ပါပဲ၊<br />
"နင္ တယ္မာနၾကီးပါလား" တဲ့၊ "နင္ကၾကီးက်ယ္တယ္ေပါ့" တဲ့။<br />
တခါတေလ ငါစိတ္ၾကည္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတို႔စြတ္ဆြဲခ်က္ မဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ျပန္ျငင္းဆို၊ ရွင္းလင္းခ်က္ ထုတ္တတ္ပါတယ္။<br />
မ်ားေသာအားျဖင့္ကေတာ့ ဘယ္သူေတြ ဘာလာေျပာေျပာ ငါဂရုမစိုက္တတ္ဘူး။<br />
အခ်ိန္ကုန္ခံပီး ရွင္းျပခ်က္လဲ ထုတ္မေနႏိုင္/ထုတ္မျပခဲ့ဘူး။</p><p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ငါ့ကိုယ္ငါ ခံယူခ်က္ကေတာ့ "ငါဟာ မာနၾကီးသူ တစ္ေယာက္မဟုတ္။<br />
ငါဟာ လူမွဳဆက္ဆံေရး အလြန္ညံ့ဖ်င္းျပီး အတၱၾကီးသူ တစ္ေယာက္သာျဖစ္တယ္" လို႔ပါပဲ။<br />
ငါသည္ "ငါ" ဆိုေသာ စာလံုးတစ္လံုးထဲကိုသာ နားလည္ေသာ အတၱသမားတစ္ေယာက္သာျဖစ္တယ္။<br />
ငါ့ရဲ့ အတၱၾကီးမွဳကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မာနၾကီးခ်င္းျဖစ္တယ္ လို႔အထင္လြဲ ေခါင္းဆင္တပ္ၾကတယ္။<br />
ငါ့မွာ "ငါ" ကလြဲလို႔ ျပန္ေျပာစရာ စကားလံုး မၾကြယ္ဝဘူး။</p><p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ငါ့ကို အပိုစကားေတြ လာမေျပာပါနဲ႔။<br />
ငါဟာ ငါအခင္ဆံုး၊ အတြယ္တာဆံုး "ငါ" နဲ႔ေတာင္၊ မလိုရင္ စကားအပို မေျပာတတ္သူ။<br />
ငါ <strike>ေသာက္</strike>သိပ္ဂရုမစိုက္တဲ့ မင္းတို႔ေျပာလာတဲ့ စကားပိုေတြကို စိတ္/ေခါင္းရွဳပ္ခံ စဥ္းစားမေနႏိုင္ဘူး။<br />
ငါ့ အတၱနဲ႔ ငါ၊ ငါ့ ကမ႓ာမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနသူပါ။<br />
ငါ့ အတြက္ ငါ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မလိုအပ္(ေသး)သလို၊ ငါ့ ကိုလဲ ဘယ္သူမွ မလိုအပ္ၾကပါနဲ႔ (ဦး)။</p><p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ငါဟာ အရပ္ပုသေလာက္ အလြန္ စိတ္တိုတတ္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါ။<br />
တခါတေလ ငါ တိတ္တဆိတ္ ျငိမ္သက္ေနမိပါတယ္။<br />
ေကာင္းေသာျငိမ္သက္ျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ မေကာင္းေသာျငိမ္သက္ျခင္းလဲ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။<br />
အေသျခာဆံုးတခုကေတာ့ ငါ့ကိုယ္ငါ ခဏေလးအနားေပးလိုက္တာပါပဲ။</p><p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ငါ့မွာ လုပ္စရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနတယ္။<br />
ငါအလုပ္မ်ားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စကားအပိုေတြလာမေျပာၾကပါနဲ႔၊<br />
ငါ့နားထဲ တလံုးမွ ဝင္မွာမဟုတ္သလို၊ မင္းတို႔လဲ အာေညာင္းသက္သာေအာင္လို႔ပါ။</p><p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ခဏေလာက္ ငါ့ကိုေလ... တရားလာမေဟာၾကပါနဲ႔ဦး။<br />
အတၱၾကီးတဲ့ ငါ...<br />
ေလာဘေတြး ေတြး၊ ေဒါသေတြ ေမြးျပီး၊ ေမာဟလဲ နဲနဲပြားလုိက္ပရေစဦး၊<br />
အလြန္တိုေတာင္းတဲ့ ကိေလသာ ကာမဘံုမွာ၊ ခဏေလး ငရဲယူ ေပ်ာ္ေမြ႔ပရေစ၊<br />
ငါလုပ္ဖူးတယ္ရွိေအာင္ လုပ္လိုက္ၾကည့္ခ်င္လုိ႔ပါ။<br />
ငါဟာ ဘုရားျဖစ္(ေဆာက္)မယ့္ အုတ္နီခဲ မဟုတ္သလို၊<br />
ေက်ာင္းေဆာက္၊ လမ္းေဖာက္၊ နတ္ျပည္တက္ျပီး၊<br />
<strike>သၾကားမင္း</strike> ေမာင္ၾကီး မာဃရဲ့ အေျမွာင္မယားလဲ မလုပ္ခ်င္ေသးဘူး။</p><p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">အဲဒီေလာက္ မိုက္လံုးၾကီးတဲ့ငါ့ကို၊ အပိုစကားေတြ လာမေျပာပါနဲ႔။<br />
ငါ့ဒုကၡနဲ႔ငါ ခဏေလး လႊတ္ထားေပးလိုက္စမ္းပါ။<br />
ငါ ဆင္ခ်င္ထံုတရား ရွိေနေသးသေရြ႕ေတာ့၊ ဒီ့ထက္မဆိုးေအာင္ ၾကိဳးစားေနမွာပါ။<br />
ငါ့မွာ ဆပ္ရမယ့္ ေက်းဇူးေတြ မ်ားလြန္းေနလို႔၊ မင္းတို႔ဆီမွာ ေက်းဇူးအေၾကြး ထပ္မတင္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵသက္သက္ပါ။<br />
တရားသေဘာ စိတ္မေနာမွာ၊ မွတ္ယူမျပတ္ ေန႔စဥ္က်က္ၾကတဲ့ ေက်းဇူးရွင္ လူၾကီးမင္းမ်ား၊<br />
ဒီက အမိုက္မကို သေဘာထားၾကီးစြာ နားလည္ေပးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ထားပါတယ္။</p><p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ခဏေတာ့ ငါ့ရဲ့ ခပ္စြာစြာ စကားလံုးေတြကို ဝွက္ပီး၊ ငါျငိမ္ျငိမ္ေလး ေငးေနပရေစ။<br />
အလြန္ညိမ့္ေညာင္းတဲ့ တိတ္ဆိတ္ျခင္းသံစဥ္ကို ငါခံစားၾကည့္ေနခ်င္းသာျဖစ္ပါတယ္။</p>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-76913038003429957482009-01-23T23:56:00.002+12:002009-01-24T00:18:58.145+12:00အီးဘြတ္တရား စာရင္းရွင္းခန္း<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">က်န္းခန္႔သာလို႔ မာပါစရွင္...မေရးတာၾကာလို႔ ေရးလိုက္ပါဦးမလားလို႔...</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ဒီမွာ ခုေလးတင္ ကၽြန္မတို႔ ညစာစားပီးပါတယ္။ စားပီးတိုင္း လုပ္ေနၾက ရန္စခ်င္းအလုပ္ကို ကၽြန္မေမာင္က စတင္လိုက္ပါတယ္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">"မစု ဝါ့ခ်္ မိုင္ ဒစ္ခ်က္စ္၊" အသံျပက္နဲ႔ မထီမဲ့ျမင္ ခပ္ထန္ထန္ေျပာျပီး သူ႔ ပန္းကန္ကိုကၽြန္မေစးေနတဲ့ေဘးမွာ လာျပစ္တင္လိုက္တယ္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ကၽြန္မကလဲ ျပန္ေျပာေနက် "ႏိုး၊ အိုင္ ဒံု႔ လိုက္ခ္ ယူ" ဆိုပီး ခပ္ထန္ထန္ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ သူကလဲ အားက်မခံ "ယူ ဒံု႔ နိ တူ လိုက္ခ္ မီ၊ ဂ်က္စ္ ဝါ့ခ်္ မိုင္ ဒစ္ခ်က္စ္" ဆိုပီး ျပန္ပက္ပါေရာ။ ကၽြန္မက "ဒိုင္း ယူ အိဒိယက္" လို႔ျပန္ေကာလိုက္တာကို သူက နင့္ကိုနားမေထာင္ေနဘူး၊ ငါမၾကားဘူး၊ လံုးဝဂရုမစိုက္ဘူးဆိုတဲ့ စတိုင္မ်ိဳးနဲ႔ "ဖခ်္ရွီးးး(ရွဴးး)" ဆိုပီး သံေတြးဆင္ေအာင္ မွဳတ္သြားပါတယ္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ကၽြန္မကလဲ ေအာင္မာဘယ္ရမလဲေပါ့ ဒါမ်ိဳးငါ့ကို လာေၾကာလို႔ရစတမ္းလားဆိုပီး သူ႔ရဲ့ "ဖခ်္ရွီးးး(ရွဴးး)" ေလမွဳတ္သံကို ဗမာငပိသံဖမ္းပီး "ဘြတ္၊ ခၽြတ္၊ ဒိုင္း။ ဒိုင္း ယူ စတုပစ္" ဆိုပီး အျပန္အလွန္ ရန္ေတြ႕ျပစ္လိုက္တာေပါ့။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">အင္း...ပန္းကန္ေစးရင္း သူတျပန္ ကိုယ္တျပန္ ေလကုန္ခံ ရန္ျဖစ္တမ္း ကစားျပီးသကာလ ခဏအၾကာေတာ့...ကၽြန္မေခါင္းထဲ...<br />အက္ဒီဆင္ လွ်က္စစ္မီး တီထြင္လို႔ ရသြားသလို "တြင္င္ငင္ငင္" ဆိုပီး မီးလံုးေလးပြင့္၊ <br />အာခီမီဒီး ကိုယ္လံုးတီးနဲ႔ ေရခ်ိဳးကန္ထဲကထ "ယူရစ္ကာ" လို႔ထေအာ္သလို၊ တယ္ေတာ္တဲ႔ငါလဟဲ့ ခုမွပဲသေဘာက္ေပါ သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္ဆိုပီး၊ ကေလးဘဝဆိုခဲ့တဲ့ အီးဘြတ္တရာေဟာတမ္း အေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္းေအာင့္ေမ့ပီး၊ အငယ္ေကာင္ကို ရွင္းလင္းတမ္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">"အိုး အိုး ယူႏိုး၊ အိုင္ ဂ်က္စ္ ရီရရ္လိုက္ဇ္ ေဟာင္း စမါ့ တဲ ကစ္ဒ္ အာ" ဗမာကေလးငယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံျခားေရးရာ ဗဟုသုတ အလြန္ရွိေၾကာင္း၊ အေတြး အေခၚ အလြန္ေျပာင္ေျမာက္ေၾကာင္း ခ်ီးမြမ္းခမ္း ထုတ္လိုက္တာေပါ့။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ဒီလိုေလ...<br />ကၽြန္မတို႔ ကေလးတုန္းက လက္ညွိဳးထိုးကဗ်ာဆိုခဲ့ပါေရာလား... "အီး အီး ဘယ္သူေပါက္၊ ေမာင္ေပါက္၊ ေပါက္တဲ့လူ မွန္မွန္ေျပာ အီးဘြတ္တရာေဟာ။ ေဟာလို႔မေသ သံပရာရည္၊ ဘြတ္၊ ခၽြတ္၊ ဒိုင္း" ဒိုင္းလို႔ လက္ညွိဳးအထိုးခံရသူကို အီးေပါက္တဲ့လူဆိုပီး တရားစီရင္ၾကပါေရာလား။ (ခုေခတ္ကေလးေတြ အီးေပါက္ေကာင္ဘယ္လိုေဖာ္သလဲမသိပါ)</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ခုျပန္စဥ္းစားၾကည့္မွ ဒီကဗ်ာေရးတဲ့သူဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္မိေတာ့တယ္။ သူဟာ ႏိုင္ငံျခားေရးရာ အျမင္ အလြန္ေရွ႕သြားတဲ့သူပဲ။ အၾကားအျမင္လဲ နဲနဲေပါက္ေနပံုရတယ္။ အဂၤလိပ္ စကားလဲ အေတာ္အတန္ တတ္ပံုပဲ။ ၾကည့္ပါလား ဟိုတေန႔တုန္းကတင္ အေမရိကန္ သမ္မတေဟာင္းျဖစ္သြားတဲ့ <a href="http://www.whitehouse.gov/about/presidents/georgewbush/" title="George W. Bush" rel="external">မစ္စတာ ဘြတ္ခ်္</a> ကို ေမတ္တာပို႔ထားတာ။ အေတာ္စိတ္ၾကီးတာပါ သူက ကဗ်ာထဲမွာ မက္ေဆ့ခ်္ ထည့္ပီး ေရးထားတာ၊ "ဘြတ္ခ်္ ရြွတ္ ဒိုင္း" တဲ့။ မစ္စတာ ဘြတ္ခ်္ ေသသင့္ေၾကာင္း ကေလးေတြရဲ့ အီးေပါက္တရားေဟာစာတမ္းထဲထည့္ပီး သူ႔ကို ဘယ္ေလာက္ၾကည္ညိဳေၾကာင္း ေမတ္တာ ပို႔လိုက္တာပဲေနာ္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">အင္း အင္း...ဒါနဲ႔တင္ မပီးဘူး...ကၽြန္မရဲ့ အေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ အက်င့္ေလးအရ ဒါေလးေတြ ဆက္ေတြးမိပါေရာလား။ (သည္းခံၾကပါ၊ <strike>အရူး</strike> အေတြးေၾကာက နဲနဲရွည္တယ္)</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ကၽြန္မအဲ့ဒီကဗ်ာကိုဆိုခဲ့တုန္းက ၆ႏွစ္၊ ၈ႏွစ္၊ ႏွပ္ခ်ီးတြဲေလာင္းအရြယ္ေပါ့။ (မွတ္ခ်က္။ ကၽြန္မႏွပ္ခ်ီး မတြဲေလာင္းခဲ့ပါ။ ကေလာ္ပဲ ကေလာ္ခဲ့ပါသည္။ "ဖစ္ဂါ ေအာ့ဖ္ စပိခ်္" မွ်သာျဖစ္ပါသည္) အဲဒီတုန္းက မွတ္မိသေလာက္ဆို <a href="http://www.whitehouse.gov/about/presidents/williamjclinton/" title="William J. Clinton" rel="external">၄၂ ေယာက္ေျမာက္ သမ္မတ ေဘး ကလင္တန္</a> ေပါ့။ <a href="http://www.whitehouse.gov/about/presidents/georgewbush/" title="George W. Bush" rel="external">၄၃ ေယာက္ေျမာက္ ဘြတ္ခ်္</a> ကဘယ္ေနမွန္း မသိေသးဘူး၊ ကဗ်ာကလဲ ေပၚတာအေတာ္ၾကာေနပီျဖစ္ပံုရတယ္...ဆိုေတာ့...</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ေသေသခ်ာခ်ာ သံုးသပ္ၾကည့္ေတာ့ ဒီ ဘြတ္ခ်္ကို ေျပာတာမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အခု ဘြတ္ခ်္ရဲ့ <a href="http://www.whitehouse.gov/about/presidents/georgehwbush/" title="George H. W. Bush" rel="external">ခမည္းေတာ္ ဘဘၾကီး ဘြတ္ခ်္၊ ၄၁ ေယာက္ေျမာက္ သမ္မတ</a>၊ အတြက္ဆပ္ထားတာ ပိုျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အေဖေရာ၊ သားေရာ ကံဆပ္ၾကတယ္ထင္တယ္၊ သူတို႔ သမ္မတ သက္တမ္းမွာ စစ္ျဖစ္ရတယ္ ဆိုေတာ့ သူတုိ႔ကို အလိုတူတဲ့လူေတြရွိသလို၊ ေစာဏက အီးဘြတ္တရား ကဗ်ာဆရာလို အျမင္ကပ္တဲ့လူေတြလဲ ရွိမွာေပါ့ေနာ။ အင္း ထားပါေတာ့ ဘယ္ ဘြတ္ခ်္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကဗ်ာေလးက ႏွစ္ေယာက္စလံုးနဲ႔ အလြန္းတင့္သြားတာပဲဆိုပီး ခ်ီးက်ဴးရင္း ကၽြန္မအေတြး အမွ်င္တမ္းကို အဆံုးသပ္လိုက္ပါေတာ့သည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;"><strong>စာၾကြင္း။</strong><br />ဒါေလးကေတာ့ ဒီပိုစ့္ကိုေရးေနတုန္း ကၽြန္မမွတ္သားလိုက္ရတယ္ စာတိုစာစေလးပါ။</p>
<blockquote><p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;"><strong>ကၽြန္မ</strong>။ ေဟး ေဟး ဖိုးသား "ဖစ္ဂါ ေအာ့ဖ္ စပိခ်္" ကို ျမန္မာလို ဘာေခၚလဲ။<br />(...)</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;"><strong>ေမၾကီး</strong>။ ခိုင္းႏွိဳင္းတာလား<br /><strong>ကၽြန္မ</strong>။ ခိုင္းႏွိဳင္းတာ?...အင္း နီးစပ္တယ္...ဒါေပမယ့္ တမ်ိဳးပဲ ေနာက္ထပ္ အသံုးအႏွံဳးမရွိဘူးလား...ဟင္ ေဖၾကီး?</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;"><strong>ေဖၾကီး</strong>။ ရူပကလကၤာ<br /><strong>ကၽြန္မ</strong>။ ဟမ္...ဘာၾကီး?</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;"><strong>ေဖၾကီး</strong>။ ရူပကလကၤာေခၚတယ္၊ သတန္ဆင္တဲ့ဟာကိုေျပာတာ။<br />
ဦးပုံညရဲ့ ေရသည္ျပဇာတ္ရွင္းတမ္းထဲမွာ ေျပာသလို...<br />
ဆံထံုးေတာ္ၾကီး၊ တမာသီးႏွင့္၊<br />
ခါးဆီးဝတ္လဲ၊ ခ်ဳပ္စျပဲကို၊<br />
တဲအပ္ႏွင့္တြယ္၊<br />
ျမင္ျမင္သမွ် စိတ္ပ်က္ေအာင္ လွပါတဲ့...<br />
အဲဒီမွာ ဆံထံုးေတာ္ၾကီး တမာသီး က ဖစ္ဂါေအာ့ဖ္ စပိခ်္၊ သမားသီးသတန္ရွိတဲ့ ဆံတံုး လို႔ေျပာတာ။<br />
"ကဲ့သို႔" လို႔စကားလံုးပါရင္ ဥပမာျဖစ္သြားတယ္၊ "ကဲ့သို႔" စကားလံုးမပါရင္ ရူပကျဖစ္သြားတယ္၊ ယွဥ္ပီးျပတာ။<br />
ဥပမာ...ေလဆင္ႏွေမာင္း - ဆင္ႏွေမာင္းသတန္ ေလ၊<br />
သံသရာ ခ်ားရဟက္၊<br />
သံုးရက္လ၊ ခံုးမ်က္စ၊ ရူပကာ အသြင္...အကုန္လံုး ရူပကလကၤာေတြပဲ အင္း အမ်ားၾကီးပဲ ငါလဲေမ့ကုန္ပီ။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;"><strong>ကၽြန္မ</strong>။ (...) အာ...ေမၾကီး ေစာဏတုန္းက ဘာေျပာတယ္၊ ခိုင္းႏွိုင္းတာ ဟုတ္လား?</p></blockquote>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">အီတြင္ သတင္းမ်ားကို ေၾကညာလို႔ျပီးပါပီ။ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာ ၾကပါေစရွင္။ :D</p>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-62451182034144197752008-10-20T14:29:00.003+12:002008-10-20T16:34:41.346+12:00E-g-g ဥ<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ဒီေန႔ ဘဲဥခ်င္ရည္ဟင္း ခ်က္တယ္။ ကၽြန္မနဲ႔ ကၽြန္မေမာင္နဲ႔ ေတြးမိတဲ့ ဥေတြအေၾကာင္း conversation ေပါ့ေနာ။</p>
<blockquote><p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">
<strong>Bro</strong>: နင္ ၾကက္ဥနဲ႔ ဘဲဥနဲ႔ ခြဲတတ္လား။<br />
<strong>Me</strong>: ၾကက္ဥက အဝါေရာင္၊ ဘဲဥက အျဖဴ။<br />
<strong>Bro</strong>: Wrong. ျမန္မာ ႏိုင္ငံက ၾကက္ဥေတြ အကုန္လံုး အဝါေတြလား။ ဖီဂ်ီ မွာေရာင္းတဲ့ ၾကက္ဥက အဝါေရာ၊ အျဖဴေရာ။</p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">(ကၽြန္မက စဥ္းစားတယ္၊ ဖီဂ်ီ မွာ ဘဲျခံမရွိတာ ေတာ့အမွန္ပဲ။ တခ်ိဳ႕ေတာ့ ဘဲေမြးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဥေရာင္းစားေလာက္ေအာင္ အေမြးဘူး။ သူ႔အိမ္အတြက္ အသားစားဘဲ တစ္ေကာင္ ႏွစ္ေကာင္ ေလာက္ပဲေမြးတာ။ ေရာင္းသမွ်ဥေတြက ၾကက္ျခံကထြက္တာ။)</p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my"><strong>Me</strong>: အင္း မသိဘူး။ ငါမွတ္မိသေလာက္ေတာ့ ဘဲဥက အႏွစ္ပိုမ်ားသလားလို႔။<br />
<strong>Bro</strong>: ငန္းဥ ဆိုရင္ေကာ ဘယ္လိုေနမလဲမသိဘူး၊ ငန္းဥ ေရာင္းလား။<br />
<strong>Me</strong>: ငန္းဥ ငါတို႔ မစားဘူး၊ ငန္းဥမရွိဘူး။ ငန္းက အေကာင္ေပါက္တာ။ ဟို <a href="http://www.mayvelous.com/?p=292" title="Lunch time talk - The Prologue">ေျမြအေကာင္ေပါက္သလို</a>ေပါ့။<br />
<strong>Bro</strong>: hehehe. ငုံးဥကေရာ၊ ရာသီအလိုက္ဥတာလား။<br />
<strong>Me</strong>: ငံုးက ရာသီမရွိဘူး၊ ဥခ်င္တဲ့အခ်ိန္ဥတာ။ သူဥခ်င္ပါတယ္ဆိုမွ ရာသီေစာင့္ေနရမွာလားေနာ္။<br />
<strong>Bro</strong>: ဟို Turkey ဥကေရာ။<br />
<strong>Me</strong>: Turkey ဥ မစားဖူးဘူး။ ဥမဥဘူး ထင္တယ္။<br />
<strong>Bro</strong>: ဥေတြကို ဘယ္လို ခြဲလဲ မသိဘူး<br />
<strong>Me</strong>: အင္း ငါလဲမသိဘူး။ ငါေတာ့ အေကာင္လိုက္ေပါက္တာပိုၾကိဳက္တယ္။<br />
<strong>Bro</strong>: hmm...</p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">(ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ နဲနဲ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕လိုက္ ၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ ေရွ႕မွာရွိတယ့္ ဘဲဥကို ဇြန္းနဲ႔ ဖဲ့ရင္း ကၽြန္မေမာင္ကို ျပန္ေမးတယ္)</p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">
<strong>Me</strong>: ဒါဆို၊ ဒါကို ဘယ္လိုေခၚလဲ။ ဘဲဥခ်င္ရည္ဟင္း လား၊ ၾကက္ဥခ်င္ရည္ဟင္းလား။ ၾကက္ဥခ်င္ရည္ဟင္ ရယ္လို႔ မရွိဘူးမိုလား။<br />
<strong>Bro</strong>: hmm...<br />
<strong>Me</strong>: <a href="http://www.mayvelous.com/?p=247" title="Meaning of Hmm">hmm</a>...</p></blockquote>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ဘဲဥ၊ ၾကက္ဥ ခြဲျခားမတတ္တဲ့ ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အတြက္ကေတာ့ ဥဟင္းခ်က္တိုင္း ေတြးေတာဆဲ၊ စဥ္းစားဆဲ၊ mystery ပါပဲ။
သိတဲ့လူမ်ားရွိရင္ enlighten ၾကပါဦးေနာ။ ကၽြန္မတို႔ mystery ေလးရွင္သြားေအာင္ေပါ့ေနာ။</p>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-10943413367322122772008-10-17T23:51:00.001+12:002008-10-17T23:52:34.201+12:00Elizabeth Hurley in Giambattista Valli<div xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml"><p>Hold It!, Don't Breath! Gonna burst any minute.
How could she possibly wear that, rather, how did she zipped that up!?</p><blockquote><p>The model/"actress" showed off a Jessica Rabbit type figure when she left her home this evening en route to light up the Tower Of London in pink as part of the Global Illumination Initiative to raise awareness for breast cancer.
<a title="Runaway to the tower of London - Elizabeth Hurley in Giambattista Valli" href="http://www.redcarpet-fashionawards.com/2008/10/runway-to-tower-of-london-elizabeth.html">Source</a>.</p></blockquote><a title="Elizabeth Hurley in Giambattista Valli" href="http://www.flickr.com/photos/7ven/2948480175/"><img alt="Elizabeth Hurley in Giambattista Valli" src="http://farm4.static.flickr.com/3173/2948480175_2ea6c37212.jpg" width="430" height="500" /></a>
<p>The model for that dress has something like... size A cup, obviously there is a reason to choose such model and Ms Hurley is no way near A. Geez!
</p><a title="Elizabeth Hurley in Giambattista Valli" href="http://www.flickr.com/photos/7ven/2948480321/"><img alt="Elizabeth Hurley in Giambattista Valli" src="http://farm4.static.flickr.com/3288/2948480321_c2c98e4887_o.jpg" width="430" height="450" /></a>
<p>Don't you think in the 2nd pic, looks like she's having a trouble breathing? Hoo Haa... there there slowly...
Can't made up my mind whether I should pity her or the poor dress. The beauty and the suffering is just madness.</p><p>Anyways, more on <a href="http://content.coutorture.com/2167642">Giambattista Valli Spring 2009</a> set photos here. Don't like any of it, so odd for my taste.
These ones are listed as the unofficial wedding dresses.</p><a title="The unofficial Wedding Dress - Holly! by 7ven, on Flickr" href="http://www.flickr.com/photos/7ven/2949198294/"><img alt="The unofficial Wedding Dress - Holly!" src="http://farm4.static.flickr.com/3138/2949198294_bba4e4051e_m.jpg" width="167" height="240" /></a> <a title="The unofficial Wedding Dress - Oh Lord NO! by 7ven, on Flickr" href="http://www.flickr.com/photos/7ven/2949198178/"><img alt="The unofficial Wedding Dress - Oh Lord NO!" src="http://farm4.static.flickr.com/3010/2949198178_515312d39e_m.jpg" width="160" height="240" /></a>
Don't you think they look like Human-<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Poodle_%28Toy%29">Poodle</a>, if they go with this hair style? hehe
<a title="00600m by 7ven, on Flickr" href="http://www.flickr.com/photos/7ven/2937905430/"><img alt="00600m" src="http://farm4.static.flickr.com/3046/2937905430_8fe947e0bb.jpg" width="320" height="480" /></a>
Here are some puffy skirts from the set. I like the design on the white one but don't like that big skirt. Too airy underneath. :P
<a title="Giambattista Valli by 7ven, on Flickr" href="http://www.flickr.com/photos/7ven/2948512423/"><img alt="Giambattista Valli" src="http://farm4.static.flickr.com/3213/2948512423_16c9fe7564_m.jpg" width="160" height="240" /></a><a title="Giambattista Valli by 7ven, on Flickr" href="http://www.flickr.com/photos/7ven/2949365396/"> <img alt="Giambattista Valli" src="http://farm3.static.flickr.com/2372/2949365396_933ddf3f9b_m.jpg" width="160" height="240" /></a>
More here: <a href="http://content.coutorture.com/2167642">Giambattista Valli Spring 2009</a></div>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-57607659361551192962008-10-17T00:05:00.003+12:002008-10-17T00:15:03.258+12:00Sadist Fashion?<div xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">Other day I saw a post, Paris S/S 09: <a href="http://www.style.com/fashionshows/complete/S2009RTW-MMARGIEL">Maison Martin Margiela</a>, on <a href="http://trait-trajection.blogspot.com/2008/09/paris-ss-09-maison-martin-margiela.html">TraiT</a> and was disturbed by it.
WTH kind of fashion are those! I pity those poor models who have to wear such weird, suffocating, ugly, yucky outfits.
<img src="http://farm4.static.flickr.com/3034/2937054145_6e12c22837.jpg?v=0" width="430" />
<img src="http://farm4.static.flickr.com/3244/2937906776_59a7453db3.jpg?v=0" width="430" />
<img src="http://farm4.static.flickr.com/3152/2937907336_65a326f6fb.jpg?v=0" width="430" />
I'm amazed how those models see through and walking under such hairy masks.
<div style="text-align: center;"><img src="http://farm4.static.flickr.com/3017/2937053557_f1a75e8379_m.jpg" style="max-width: 800px;" /> <img src="http://farm4.static.flickr.com/3168/2937053463_be4f3a6073_m.jpg" style="max-width: 800px;" />
<img src="http://farm4.static.flickr.com/3202/2937053367_5172a841e0_m.jpg" style="max-width: 800px;" />
</div>
Most of this designer, <a href="http://www.style.com/fashionshows/complete/S2009RTW-MMARGIEL">Maison Martin Margiela</a>,
works are all so very freaky weird. Check out his past works as well.
One way or another they are strange. I just don't know how people can
accept such fashion. I guess, the stranger you create/wear, the more
you'll get notice?</div>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-62897799793193386272008-10-16T23:39:00.000+12:002008-10-16T23:39:01.020+12:00Fav from LA Fashion Week: Ed Hardy Spring 2009<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'>Just dropping some cool photos from Los Angeles Fashion Week: "<a href='http://content.coutorture.com/2361963'>Ed Hardy Spring 2009</a>" set. Check out more photos on <a href='http://content.coutorture.com/2361963'>Coutorture</a>.<br/>Arh, sometimes I love the feeling of browsing beautiful people wearing pretty things. Pleasure to your eyes. :D<br/><img src='http://farm4.static.flickr.com/3170/2940561729_3e80673f2f.jpg?v=0'/><br/>Love the color and patten combination from this one.<br/><img src='http://farm4.static.flickr.com/3217/2941414922_edac0f995b.jpg?v=0' style='max-width: 800px;'/><br/>This two is the best pair IMO. The guy is so hot! The chic too, but don't like her stomach.<br/><img src='http://farm4.static.flickr.com/3158/2940561299_dd6d6f6ea6.jpg?v=0' style='max-width: 800px;'/><br/>Love this dress but prefer shorter sleeve, rather cut it from the shoulder and leave it sleeveless would be better?<br/><img src='http://farm4.static.flickr.com/3228/2940561147_94926cf214.jpg?v=0' style='max-width: 800px;'/><br/>I have a hard time figuring out that's the guy or a gal since the face look so solid, but it's actually a gal after checking out other photos of her with different clothes.</div>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-87196667951953086132008-10-11T20:08:00.000+12:002008-10-11T20:08:00.960+12:00If I Were A Boy - Beyonce<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'><p>Other day I <a href='http://twitter.com/mayvelous/statuses/951936667'>twitted</a> about Beyonce's new song "<i><b>If I were a boy</b></i>", and now the video premiere is out.</p>
<p align='center'><div class='youtube-video'><object height='344' width='425'><param value='http://www.youtube.com/v/RzsyHYQlYAo&color1=0xb1b1b1&color2=0xcfcfcf&hl=en&fs=1' name='movie'> </param><param value='true' name='allowFullScreen'> </param><embed height='344' width='425' allowfullscreen='true' type='application/x-shockwave-flash' src='http://www.youtube.com/v/RzsyHYQlYAo&color1=0xb1b1b1&color2=0xcfcfcf&hl=en&fs=1'> </embed></object></div></p>
<p>It's a bit confusing what's going on in the video until the ending then I understood...aww...like that...arh ic.. ok.</p></div>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-35446953535196070602008-10-11T19:00:00.000+12:002008-10-11T19:00:00.574+12:00Favorites from The Best Prints of Spring 2009<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'>Was browsing through "<a title='http://content.coutorture.com/2299670' href='http://content.coutorture.com/2299670' target='_blank'>The 50 Best Prints of Spring 2009</a>" on and decided to share some cool dresses here.<br/>This one is my favorite. The dress and the model look so fragile. Her skin, the hair, the makeup and the boot match so well with the dress. Love it!<br/><br/><div align='center'><a href='http://farm4.static.flickr.com/3046/2926842954_69b36abd1f_o.jpg'><img src='http://farm4.static.flickr.com/3046/2926842954_eeffb2ae08.jpg?v=0' style='max-width: 800px;'/></a><br/></div>And those few caught my eyes.<br/><div align='center'><a href='http://www.flickr.com/photos/7ven/2925990027/'><img src='http://farm4.static.flickr.com/3240/2925990027_9bc8b80478_m.jpg' style='max-width: 800px;'/></a> <a href='http://www.flickr.com/photos/7ven/2926842794/'><img src='http://farm4.static.flickr.com/3133/2926842794_a4bbef1998_m.jpg' style='max-width: 800px;'/></a> <a href='http://www.flickr.com/photos/7ven/2925990239/'><img src='http://farm4.static.flickr.com/3107/2925990239_ebe1e73605_m.jpg' style='max-width: 800px;'/></a><br/></div>Great color in the left one and oh yah great leg!. Middle one look too simple but I still love her elegant look. The spotty one is so cute and refreshing.</div>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-62395523072052997462008-10-11T17:33:00.002+12:002008-10-12T09:31:53.075+12:00Zoya Flourish Winter 2008<div xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml"><p>Not really into nail polish cos' my finger nails are too tiny and I'm very impatient and messy at polishing.
Nevertheless I love these colors, "<a href="http://www.artofbeauty.com/scrpt/scr.dll/Item?Item=3658&brand=2">Richelle</a>" and "<a href="http://www.artofbeauty.com/scrpt/scr.dll/Item?Item=3662&brand=2">Shivon</a>" from "<a title="Zoya Flourish Winter 2008" href="http://www.artofbeauty.com/scrpt/scr.dll/ShowLine?cat=4&line=534&brand=2">Zoya Flourish Winter 2008</a>" set.
$6 each...not bad I guess.
</p><p align="center"><img src="http://2.bp.blogspot.com/_8D5qVf5VMxs/SO8R54AJ06I/AAAAAAAADlU/fMP7WFzY9Hg/s320/zoya-flourish-winter-2008.jpg" /></p><b><a href="http://www.artofbeauty.com/scrpt/scr.dll/Item?Item=3658&brand=2">Richelle</a></b><p><img src="http://3.bp.blogspot.com/_8D5qVf5VMxs/SO8Ru0NK9nI/AAAAAAAADk8/Q1En4t_VXvA/s400/zoya-flourish-richelle-holiday-2008.jpg" style="max-width: 800px;" /></p><p><b><a href="http://www.artofbeauty.com/scrpt/scr.dll/Item?Item=3662&brand=2">Shivon</a></b></p><img src="http://3.bp.blogspot.com/_8D5qVf5VMxs/SO8Rux9OzXI/AAAAAAAADlE/C4x7nfvAPs4/s400/zoya-flourish-shivon-holiday-2008.jpg" style="max-width: 800px;" />
<span style="font-style: italic;">Images via. </span><a style="font-style: italic;" href="http://www.alllacqueredup.com/2008/10/zoya-flourish-for-holiday-2008.html">All lacqured up</a><span style="font-style: italic;">.</span>
For detail review, visit: <a href="http://www.alllacqueredup.com/2008/10/zoya-flourish-for-holiday-2008.html">All Lacquered Up</a>.
</div>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-47067986785937336382008-10-11T16:46:00.001+12:002008-10-11T16:46:19.216+12:00I Hate This Part + Womanizer<p align='center'><strong>Pussycat Dolls - I Hate This Part</strong> HOT! They rock!<br/>
<div class='youtube-video'><object height='344' width='425'><param value='http://www.youtube.com/v/LKhDx3yXArQ&color1=0xb1b1b1&color2=0xcfcfcf&hl=en&fs=1' name='movie'> </param><param value='true' name='allowFullScreen'> </param><embed height='344' width='425' allowfullscreen='true' type='application/x-shockwave-flash' src='http://www.youtube.com/v/LKhDx3yXArQ&color1=0xb1b1b1&color2=0xcfcfcf&hl=en&fs=1'> </embed></object></div></p>
<p align='center'><strong>Britney Spears - Womanizer</strong> NOT!<br/>
<div class='youtube-video'><object height='344' width='425'><param value='http://www.youtube.com/v/1-23EToh43M&color1=0xb1b1b1&color2=0xcfcfcf&hl=en&fs=1' name='movie'> </param><param value='true' name='allowFullScreen'> </param><embed height='344' width='425' allowfullscreen='true' type='application/x-shockwave-flash' src='http://www.youtube.com/v/1-23EToh43M&color1=0xb1b1b1&color2=0xcfcfcf&hl=en&fs=1'> </embed></object></div></p>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-52470576123668303692008-09-27T09:50:00.002+12:002008-09-27T09:55:43.313+12:00ဟန္နီ ေရ...<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ပင္လယ္စာေတြကို ကၽြန္မကအရမ္းၾကိဳက္တာ။ ငါး၊ ပုစြန္၊ ကဏန္း၊ ဂုန္း၊ စကြစ္ဒ္၊ ေအာက္တိုပတ္စ္၊ ဆီးဝီးဒ္ ေက်ာက္ပြင့္သုပ္ စသည္စသည္ အကုန္ၾကိဳက္တယ္။ ကၽြန္မ အေမက ဟင္းခ်က္လဲေကာင္းတယ္၊ အစားလဲပုတ္တယ္၊ ထြတ္ကယ္ညွက္ကယ္လဲ အရမ္းလုပ္စားဖို႔ဝါသနာပါေတာ့ ဟင္းမ်ိဳးစံု အျမဲစားရတယ္။ ဒီေန႔ ေစ်းကေန ကရုကမာ ေတြဝယ္လာပီး ညေနစာခ်က္ထားတယ္။ အဲဒီ ဟင္းကို ကၽြန္မအရမ္းၾကိဳက္တယ္။</p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">အေမက ကၽြန္မၾကိဳက္မွန္းသိလို႔ ခ်က္အပီး လာျမည္းခိုင္းတယ္။ ကၽြန္မကလဲ ၾကိဳက္တဲ့ ဟင္းအျမည္းခိုင္းရင္ ဟင္းအိုးတဝက္ အကုန္ေလာက္ျမည္းတတ္တယ္။ အေမက မစုျမည္းတာေတာ္ပီ အျမဲ ဟန္႔ရတယ္။ ဒီတခါလဲ ဟင္းအိုးနားက ရစ္သီရစ္သီနဲ႔ မခြာႏိုင္ဘူး။ အေမ အလွစ္မွာ ခိုးစားဖို႔ လက္ကလဲ ျမန္ပီးသား။ ၃ခါေလာက္ ခိုးစားပီေတာ့ အေမက အျမင္ကပ္လာပါေလေရာ။</p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">မစု နင္ ခိုးစားေနျပန္ပီ မိုလား။ နင္ေတာ့ လြန္လြန္းပီေနာ္၊ နင့္ေဝစု ကုန္ပီ၊ ထမင္းစားရင္ မရေတာ့ဘူး ဆိုတယ္။ ကၽြန္မကလဲ မေနႏိုင္ဘူး၊ တစ္ခုထဲပါဆိုပီး ထပ္ႏွိုက္စားတာပဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အေမက ထေအာ္ပါေလေရာ။ နင္ေတာ့ေသေတာ့မယ္၊ လာခဲ့စမ္း ေနာက္တခါ လာစားလို႔ကေတာ့၊ အဲဒီ ျပဲေနတဲ့ မ်က္ႏွာကို ပိုျပားသြားေအာင္ ဖိေႏွာက္နဲ ေပါက္ပီသာမွတ္ လို႔ၾကိမ္းတယ္။ ကၽြန္မကလဲ နဲနဲ အခ်ိဳေသြးရတာေပါ့ေနာ၊ ေအာ္ ေမၾကီးကလဲ သမီးတေယာက္ထဲရွိတာ (ေမာင္နဲ႔၊ ညီမနဲ႔ကို စရင္းမသြင္းဘူး၊ ေမ့ထားလိုက္)၊ ေကၽြးလို႔ရတုန္း ေကၽြးစမ္းပါ၊ ေနာက္ ေကၽြးခ်င္ပါတယ္ဆိုမွ ေကၽြးလို႔မရတဲ့ အခါက်မွ ထိုင္မငိုမေနနဲေနာလို႔။ အေမကလဲ အမေလး ေဝးေသး၊ ေဝးေသး ဆိုပီး သူတျပန္ ကိုယ္တျပန္ ျပန္ေျပာေနက်တာေပါ့ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ။</p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">အဲဒါနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ထုိင္ေနတဲ အေဖက ၾကားဝင္လွမ္းေျပာေပးပါေလေရာ။ ေအာ္ မိန္းမရယ္၊ သူစားခ်င္တာ ေၾကြးလိုက္စမ္းပါ။ ငါတို႔မွာ ဒီ ဟန္နီ သမီးတေယာက္ပဲ ေကၽြးဖို႔ရွိတာ၊ ဟိုေကာင္ (အငယ္ေကာင္) က အဲဒီဟင္း မၾကိဳက္ဘူး မိုလား။ ကဲကဲ ဟန္နီ ကို ေကၽြးလိုက္။ အေမက ဘယ္က ဟန္နီလဲ လို႔ေမးေရာ၊ အေဖက - ေအာ္ သူမ်ားေတြမွာ သူတို႔သားသမီးေတြကို ခ်စ္စႏိုး နာမည္လွလွ တပ္ေခၚၾကတယ္မိုလား၊ မစု ေခၚတာထက္စာရင္ ဟန္နီလို႔ ေခၚတာပိုမေကာင္းဘူးလားလို႕။</p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">အေမက ခပ္ရိုးရိုး အတြန္႔တက္ တယ္။ အေဖ႔ ဘယ့္နဲ႔ ဟန္နီက ဟို ဦးဝွာ သမီးရဲ့ နာမည္ေလ ဆိုပီး အဲဒီနာမည္ သူမ်ားယူပီးေၾကာင္း အသိေပးတယ္။ အေဖက အိုး ဘာျဖစ္လဲ နာမည္တူ ေတြအမ်ားၾကီး ကိုယ့္သမီးကိုယ္ ေပးခ်င္တဲ့ နာမယ္ေပးတာေပါ့ ဆိုတယ္။ </p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ကၽြန္မက စဥ္းစားတယ္၊ အင္း မဟုတ္ေသးဘူး အေဖ ဒီေလာက္အတင္းၾကီး အင္စစ္ ေနရင္ အေကာင္းေျပာတာ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုပီး၊ ေမၾကီး သြားျငင္းမေနနဲ႔ဦး ဘာေျပာတာလဲမသိဘူး၊ တခုခုေတာ့တခုခုပဲလို႔ အေမကို ျပန္စဥ္းစားဖို႔ ဟန္႔လိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ အေဖက ေအာ္ နာမယ္ ေလးက အရမ္းလွ၊ လူနဲလဲ လိုက္မွလိုက္ ပဲ။ သူကို ေခၚရင္ ဟန္နီေရ......လို႔သာေခၚလိုက္ ဆိုသတဲ့။ ကၽြန္မကလဲ အေဖ ဘာရြဲ႕ေျပာေနလဲ ေခါင္းထဲမွာ အၾကီးအက်ယ္စဥ္းစားပါေလေရာ။ </p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">အေတာ္ေနမွ အေဖက ရွင္းတယ္။ ဟန္နီနာမယ္ က ေတာ္ေတာ္လွတာေနာ၊ အဂၤလိပ္လို အသံေလးကလဲေကာင္း....ဗမာျပန္ အဓိပ္ပါယ္ေလးကလဲ ေကာင္းနဲ....ေကာင္းမွေကာင္းပဲ ဆိုမွ၊ ကၽြန္မေခါင္ထဲ တိန္ကနဲ မီးလင္းသြားေတာ့တယ္။</p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ပီးမွ ေကာင္းေကာင္းထိုင္ရီပါေလေရာ။ အေမက သေဘာမေပါက္ေသးပဲ ဘာလဲဘာလဲ လာေမးတယ္။ ကၽြန္မကျပန္ရွင္းျပရတယ္၊ ဟန္နီ ကို ျမန္မာလိုျပန္ေတာ့ ပ်ားရည္လို႔ ထြက္တယ္မို႔လား။ ဟန္နီေရ........လို႔ ေခၚေတာ့၊ ျပားေရ......လို႔ေခၚတာနဲတူတူပဲေပါ့။</p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">အေဖက ကၽြန္မကို သက္သက္ႏွိပ္လိုက္တာ။ ေစာနက အေမက ကၽြန္မ မ်က္ႏွာ ျပဲျပဲ ကို ပို ျပားေအာင္ ဖိေႏွာက္နဲ ေပါက္မယ္လို႔ ေျပာတာကို အစေကာက္ပီး ေနာက္လိုက္တာလို႔ဆိုမွ အေမလဲသေဘာေပါက္ပီး သူေထာက္ခံေၾကာင္း၊ အဲဒီနာမယ္ေကာင္းေၾကာင္း၊ ကၽြန္မနဲ သင့္ေတာ္ေၾကာင္း၊ အေဖနာမယ္ေရြးေတာ္ေၾကာင္း၊ သူလဲ ဒီနာမယ္ စေခၚမယ္ ျဖစ္ေၾကာင္း စသည္စသည္ ေၾသာဘာ ေပးတယ္။</p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ကၽြန္မလဲ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့တာနဲ႔၊ ယူ ပီးပဲလ္ ဒုန္႔ အင္ေဆာ့ မီ၊ လို႔ေအာ္ဟစ္ပီး၊ ဟင္း ထပ္ခိုးစားဖို႔ အၾကံပါ ျဖတ္ပီး အိမ္ထဲ ဝင္ေျပးရတယ္။ ကၽြန္မ ရဲ့ မ်က္ႏွာ ျပဲျပဲ၊ ႏွေခါင္း ျပားျပား၊ ေခါင္းေခါင္း ျပားျပား၊ ကိုယ္လံုး ျပားျပား အဂၤါကို အျမဲလာလာ ခလုတ္တိုက္ တာခံရတယ္။ ဒီတခါ ခလုတ္တိုက္တာကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားယူလိုက္ရတယ္။</p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">အဲဒီက စပီး ကၽြန္မနားမွာ ဟန္နီ ေခၚသံၾကားမိတိုင္း၊ ေခၚတဲ့လူကို မ်က္ေစာင္း တခ်က္ ေကာင္းေကာင္း အထိုးခံရပီသာမွတ္။</p>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-50318081474968035912008-09-26T20:44:00.000+12:002008-09-26T20:46:42.592+12:00ရဖ္ဖရန္႔ ေပးျခင္း<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">တေလာက နယူးဇီလန္ကို ေျပာင္းသြားတဲ့ အိက္စ္ေကာလိ က ဟိုမွာ အလုပ္ေလွ်ာက္ေနတာ၊ သူ ကၽြန္မကို ရဖ္ဖရန္႔ တပ္ထားတာ မသိလိုက္ဘူး။ သူကလဲၾကိဳၾကိဳတင္တင္ မေျပာထားဘူး။ ဒါနဲ မေန႔တုန္းက နယူးဇီလန္ ရီခရုမန္႔ ေအဂ်န္စီက တေယာက္က ကၽြန္မစီ ဖုန္းလွမ္းဆက္ပီး ဟိုေမးဒီေမး ေမးတယ္။ အလုပ္ထဲေရာက္ပီး နဲနဲမအားလို႔ ခပ္တိုတိုေျဖပီး ေမးခြန္းေတြကို ေမးလ္ကေန ေျဖမယ္လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ အိက္စ္ေကာလိရဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေဘးမွာအကုန္ရွိေတာ့၊ ေတာ္ၾကာ ကၽြန္မ သူ႔မေကာင္းေၾကာင္းေျပာရင္ ျပန္ေျပာေနမွာ။ ရဖ္ဖရန္႔ ေပးတာ ပရိုက္ဗစ္စီ ရွိဖိုလိုတယ္။ ဒီလူ မေကာင္းရင္၊ မေကာင္းဘူးေျပာတာပဲေကာင္းတယ္။ ကိုယ္က အားနာပါးနာနဲ႔ ေကာင္းပါေၾကာင္း၊ ေတာ္ပါေၾကာင္း သြားေျပာပီးမွာ သူ႔ကို တကယ္လဲ ခိုင္းေရာ ဘာမွမလုပ္တတ္ဘူးဆိုရင္ ရဖ္ဖရန္႔ ေပးတဲ့လူပါ အျပစ္ျဖစ္မွာေပါ့ေနာ။ အဲေတာ့ ကၽြန္မက ေတာ္ရံုပဲေျဖတယ္။</p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ရဖ္ဖရန္႔ လိုခ်င္ရင္ သူကအရင္ဆံုး ကိုယ့္ကို အသိေပးရမွာေပါ့။ သူ႔ကို ၾကိဳက္တယ္ ဆိုရင္ ေအး ရပါတယ္၊ အခ်င္းခ်င္းေတြပဲ နင္ေကာင္းေၾကာင္း ဝမ္းသာအားရ အမြန္းတင္ေပးရတာေပါ့ ဆိုပီး လိုလိုခ်င္ခ်င္ေပးမွာေပါ့။ သူ႔ကို မၾကိဳက္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ နဲနဲ ေဝ့ဝွိုက္ျငင္းရတာေပါ့။ မၾကိဳက္ပါဘူးဆိုမွ သူ႔ေကာင္းေၾကာင္း ဘယ္လိုလုပ္ေရးရမလဲေနာ။ သူမေကာင္းတာၾကီးကို ေကာင္းပါတယ္လို႔ ေရးလဲမဟုတ္၊ မေကာင္းတာၾကီး ကုိ မေကာင္းပါဘူး၊ လံုးဝ သူ႔ကို မၾကိဳက္ပါဘူး တဲ့တိုးၾကီးေရးရင္လဲ မ်က္ႏွာပူစရာ၊ အားနာစရာ။ ကိုယ္ မေကာင္းေျပာလိုက္လို႔ သူဒီအလုပ္မရဘူးဆိုပီး ကိုယ့္အျပစ္လုပ္ခံေနရအံုးမယ္ေနာ။ အဲေတာ့ ပထမထဲက အရင္အသိေပးပီး သူတို႔ အိုေကတယ္ ဆိုမွာ ရဖ္ဖရန္႔ တတ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ထားပါေတာ့။</p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">အခု ကၽြန္မ ဒီလူ႔ကို ဘယ္လိုေကာင္းေအာင္ေပးရမွန္းလံုးဝ မစဥ္းစားတတ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေျပာရရင္ လံုးဝ ရဖ္ဖရန္႔ မေပးခ်င္ဘူး။ သူကလဲ လယ္တယ္။ သူ႔ကို မၾကိဳက္တဲ့၊ ေဘာ့စ္နဲ႔၊ ပေရာဂ်က္ မန္ေနဂ်ာ စီမွာ မေတာင္းဘူး၊ သူနဲ႔ နဲနဲ အလႊန္းသင့္တဲ့ တင္းမ္လိဒါ နဲ႔၊ ကၽြန္မ - စီနီယာ ဒီဖေလာ့ပါ စီမွာလာေတာင္းထားတယ္။ ေျပာရရင္ ဒီေကာင္ တခုမွ ဟုတ္တိပတ္တိမတတ္ဘူး၊ အပ်င္းကလဲထူ၊ ခိုင္းလိုက္ရင္လဲ တခုမွေကာင္းေကာင္းထြက္မလာဘူး။ ျပီးရင္ ျပီးတာပဲဆိုတဲ့သေဘာနဲပဲလုပ္တယ္။ သူ႔မွာ လံုးဝ သူလုပ္ရတဲ့ အလုပ္အေပၚ ေကာင္းေစခ်င္စိတ္၊ ေစသနားထားဖုိ႔စိတ္မရွိဘူး။ ဒါမဟုတ္ေသးဘူး ျပန္လုပ္ဆိုရင္ မ်က္ႏွာက ဆူပုတ္ပုတ္ ျပန္ရန္လုပ္ခ်င္တဲ့ ပံုနဲ႔။ အထူးသျဖင့္ ကၽြန္မခိုင္းတဲ့ အလုပ္ကို ပိုမလုပ္ခ်င္တဲ့ အခ်ိဳးအျမဲေပးတယ္။ သူထက္ ကၽြန္မ အသက္အားျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ငယ္တာ တေၾကာင္း၊ မိန္းကေလး (အျမင္အားျဖင့္ ဂ်ပု ခပ္ဆုတ္ဆုတ္ ႏံုခ်ာခ်ာ လူေသးေသး) တေယာက္က သူ႕ကို အခိုင္းခံရတာတေၾကာင္း၊ ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း ေပါ့ေနာ၊ ကၽြန္မ ခိုင္းရင္ အခ်ိန္ဆြဲပီး မပီးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဒီကလဲ အခ်ိန္ဆြဲရင္ လံုးဝ ၾကည့္လို႔ရတာ မဟုတ္ဘူး။ ၂နာရီ လုပ္ရင္ျပီးရမယ့္ အလုပ္တခုကို၊ တေန႔ မပီး ႏွစ္ေန႔ မပီး ဆိုရင္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ္ မအားလို႔ အားေနတဲ့ သူ႔ ခိုင္းပါတယ္၊ အလုပ္ေတာင္ ပိုေႏွာင့္ေႏွးသြားေသးတယ္ ဆိုျပသနာေနာ။ သူအလုပ္ေတြ ရွဳပ္ေနလို႔ ခိုင္းထားတာမပီးဘူးဆိုလဲ ေျဖသာေသးတယ္။ ခုဟာက သတိရလို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္တိုင္း ဂမ္းကစားေနလိုက္၊ ခ်က္ ေနလိုက္ပဲ ေတြ႔ေတြ႔ေနရတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ရံုးက ဘာမွ ပိတ္မထားေတာ့ ကစားခ်င္တာ ကစား၊ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနလို႔ရတယ္။ </p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ဒါနဲ တခါက စိတ္တိုပီး ေဘာ့စ္ေရွ႕မွာတင္ နင္လုပ္တာ မဟုတ္ေသးဘူး၊ နင္ဆီကို ျပန္လာလာစစ္ေနရတာနဲ႔ ငါအခ်ိန္ေတြပါ ပုတ္တယ္။ ဒီအလုပ္ မပီးရင္ နင့္တာဝန္ပဲဆိုပီး တဲ့တဲ့ေျပာပလိုက္တယ္။ အဲေတာ့ ေဘာ့စ္က သူကို မင္းဘာေတြနဲ အလုပ္မ်ားေနလဲ၊ ဘာလဲ၊ ညာလဲ ေမးေတာ့မွ၊ အိုး ပီးေတာ့မွာပါဆိုပီး ေပါက္တကရ စကားအခ်ိဳေသြးတယ္။ ေဘာ့စ္လဲ သြားေရာ ကၽြန္မကိုလာပီး၊ ေမ နင္ ေတာ္ေတာ္ စကားမ်ားတာပဲ၊ အာက်ယ္အာက်ယ္ ဘစ္ေမါက္သ္ ဆိုပီး လာ အတြန္႔တက္တယ္။ ဟား အမ်ားၾကီးပဲ ေျပာရရင္၊ ဒီေကာင္နဲလုပ္ရတဲ့ အလုပ္ တခုမွ အစဥ္မေျပဘူး။ ကၽြန္မတေယာက္ထဲ မဟုတ္ဘူး၊ သူနဲ႔ တြဲလုပ္သမွ်လူေတြအားလံုး သူ႔အေၾကာင္းသိတယ္။ အမေလး အလုပ္သာ ေကာင္းေကာင္းမလုပ္တတ္တာ၊ ေလပန္းရမယ့္ေနရာ၊ ဟိုေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ တတ္ေယာင္ဝါး ဘူးလ္ရွစ္ လုပ္တဲ့ ေနရာမွာေတာ့ ကိုယ္ေတာ္က ေတာ္မွေတာ္။ ေအာ္ ဘူးလ္ရွစ္ ေကာင္းေကာင္းလုပ္တတ္ျခင္းသည္လဲ၊ အတတ္ပညာတခုပါပဲေလဆိုပီး အဲဒီေနရာမွာေတာ့ သူ႔ကို ဆရာတင္လိုက္ပါတယ္။</p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">အဲလို လူစားမ်ိဳးအတြက္ ေတာင္းလာတဲ့ ရဖ္ဖရန္႔ ကို ကၽြန္မ ဘယ္လို ေကာင္းေကာင္း ေပးရမလဲ။ သူ႔ ဝမ္းစာေရးကို ကိုယ္ အေႏွာက္အရွက္ မေပးခ်င္ပါဘူးေလ ဆိုပီး ေတာ္ရံုေလာက္ ဟိုလိမ္ ဒီလိမ္ ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မ ျပန္စာ ေမးလ္ ေရးေနတုန္းမွာပဲ ကိုယ္ေတာ္က ဂ်ီေတာ့ေပၚက လွမ္းေျပာတယ္။ ေဟး ေမ၊ နင့္ဆီကို တစ္ေယာက္ေယာက္ ဖုန္းဆက္ပီး ရဖ္ဖရန္႔ ေတာင္းရင္၊ ေကာင္းေကာင္းေလး ေပးလိုက္စမ္းပါ၊ နဲနဲပါးပါး ဘူးလ္ရွစ္လိုက္ေပါ့ေနာ တဲ့၊ အိုင္ အမ္ ေကာင့္တင္း အြန္ ယူ တဲ့။ </p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ ရွင့္ ကၽြန္မ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဘူးလ္ရွစ္ေပးလိုက္ပါမယ္လို႔ ဂတိေပးလိုက္ရတယ္။ <br />
ကဲကဲ သေကာင့္သား၊ က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစ။ ငါပဲ ကုသိုလ္ တစ္ပဲ၊ ငရဲ တစ္ပိသာ ယူလိုက္ပါတယ္ေလ။ </p>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-57055656219451695262008-09-23T12:33:00.001+12:002008-09-23T12:33:00.171+12:00လက္ရွိ ခါးသည္းခ်က္မ်ား<div xmlns='http://www.w3.org/1999/xhtml'><p lang='my' style='font-family: Zawgyi-One;'>ခုတေလာ ဘေလာ့လုပ္ဖို႔ လံုးဝစိတ္မဝင္စားႏွိဳင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ပေရာဂ်က္ ၃ခုတျပိဳင္ထဲကိုင္ေနရတယ္။ ဟိုတေယာက္ကလဲ သူ႔ပေရာဂ်က္ကို ဦးစားေပးလုပ္ေစခ်င္၊ ဒီတေယာက္ကလဲ သူ႔ပေရာဂ်က္ကို ဦးစားေပးလုပ္ေစခ်င္နဲ႔ လုပ္ရတဲ့လူမွာ ခ်ာခ်ာကိုလည္ေနတာပဲ။ ဒီၾကားထဲ တျခားတေယာက္ကိုင္ေနၾက မိန္တန္နန္႔စ္ စပို႔ ကလဲ လုပ္ေပးရေသးတယ္။ အဲဒီ ဒဗေလာ့ပါ ကဟိုတေလာက အလုပ္ကထြက္သြားေတာ့ သူလုပ္ေနက်ဟာေတြပါ ကိုယ့္စီေရာက္လာတယ္။ လူသစ္တစ္ေယာက္ေတာ့ ေခၚထားပါရဲ့ တခုမွ မတတ္သေလာက္ရွိတဲ့ လူျဖစ္ေနေတာ့ သူ႔ကိုခိုင္းရင္ ရွင္းျပရတာနဲတင္ အခ်ိန္သိပ္ကုန္တယ္။ ကိုယ္တိုင္လုပ္တာက ပိုျမန္ပါေသးတယ္ဆိုပီး ဟိုဟာလဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္လုပ္၊ ဒီဟာလဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္လုပ္နဲ႔ လူလဲရူးခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာတယ္။ ဒီၾကားထဲ ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာဆိုတဲ့ ဂတုန္း၊ မုတ္ဆိတ္ေမြးထူလျဗစ္နဲ႔ ခြားမေသးက လာလာပီး ဒီမန္းလုပ္ခ်င္ေသးတယ္။ ရွိသမွ်မုတ္ဆိတ္ေမြးေတြ ေဆာင့္ဆြဲပီး ဘယ္ျပန္၊ ညာျပန္၊ ငါတယ္ လုပ္လိုက္ရ ေကာင္းေတာ့မယ္။ အလုပ္ေတြရွဳပ္လို႔ စိတ္တုိေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပီ။ စိတ္တိုတုန္း စကာမေျပာတာပဲေကာင္းတယ္။ ေတာ္ရာလူေကာ၊ မေတာ္ရာလူေကာ ကိုပါ ဘုဂြစာ ေတြပဲ ျပန္ေျပာမိမွာ။ </p>
<p lang='my' style='font-family: Zawgyi-One;'>အလုပ္မ်ားပါတယ္ဆိုမွ သူမ်ား လုပ္ရမဲ့ ပို႔စ္ဂရက္ အဆိုင္းမန္႔ကိုပါ လိုက္လုပ္ေပးေနရေသးတယ္။ ကၽြန္မ အခုလုပ္ေနတဲ့ ပေရဂ်က္တစ္ခုရဲ့ ကာ့စတန္မာ မွာသူတုိ႔ရဲ့ အိုင္တီမန္ေနဂ်ာ နဲ႔ ေနာက္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ပို႔စ္ဂရက္ တက္ေနတာ၊ သူတို႔ အဆိုင္းမန္႔မွာ ကၽြန္မလုပ္တဲ့ ပရိုဂရမ္ကို ယူသံုးမလို႔တဲ့။ ယူခ်င္ယူေပါ့၊ နင္တုိ႔အတြက္လုပ္ေပးတာ၊ နင္တုိ႔ဟာနင္တို႔ သံုးခ်င္သလိုသာသံုးေပါ့၊ ငါနဲ႔မွ မဆိုင္တာ။ ခုေတာ့ သူတို႔အတြက္ ဒီေတး ေဒါ့ကၽဴမန္ေတးရွင္းပါ ေရးေပးေနရတယ္။ နင္တုိ႔ အဆိုင္းမန္႔က နင္တို႔လုပ္တာလား၊ ငါလုပ္တာလား ေျပာရမလုိျဖစ္ေနပီ။ </p>
<p lang='my' style='font-family: Zawgyi-One;'>အဲဒီ အိုင္တီမန္ေနဂ်ာ ဆိုတဲ့ ခြားမေသး ကုလားက ကၽြန္မနဲ ေက်ာင္းေနဖက္၊ တစ္ခန္းတဲ တစ္တန္းတည္းက။ အျမဲတမ္း လိုက္လုိက္ပီး ျပိဳင္ေနတာ။ သူတစ္ခါဘူးမွ မႏိုင္ဖူးဘူး။ သူက တက္ကနစ္ကယ္ ဒေရာရင္း ယူတယ္။ ကၽြန္မက ပ်ဳးဝါး ဆိုင္းရန္႔၊ ဘိုင္အို၊ ကမ္ နဲ႔ ဖစ္စစ္ ယူတယ္။ စာေမးပြဲတိုင္း သူက ကၽြန္မထက္ တစ္ဆင့္နိမ့္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ဆုေပးပြဲမွာ ကၽြန္မကိုလာပီး ဒီကလဲယားလုပ္သြားေသးတယ္။ ေမ နင့္ကို သတ္ျပစ္ခ်င္တယ္၊ အရမ္းမုန္းတယ္ တဲ့။ ေယာက္က်ားၾကီးတန္မဲ့ ေဘးနားက တျပစ္ေတာက္ေတာက္ သူကၽြန္မကို ဘယ္ေလာက္ အျမင္ကပ္ေၾကာင္း လာလာေျပာေနတာ လံုးဝမေမ့ဘူး။ ကၽြန္မကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပါပဲ။ သူ႔ဟာသူ အသံုးမက်လို႔ အဂၤလိပ္စာ ႏွစ္လံုးကြဲေအာင္ မေျပာတတ္တဲ့ ကၽြန္မကို မႏိုင္တာ၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သတ္ေသဖို႔ေကာင္းတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မတုိ႔ေရာက္စဆိုေတာ့ အဂၤလိပ္စာ ကိုအရမ္းလိုက္ရတာ။ ကၽြန္မ အေရးက ရတယ္၊ နားလည္ေအာင္ ေဝ့ဝိုက္ပီး ရွင္တတ္တယ္၊ အေျပာက မရဘူး။ ဟိုထစ္ ဒီေငါ့ပဲ။ အဲလိုလူမ်ိဴးကို သူမႏိုင္တာ၊ သူအသံုးမက်လို႔ဆိုတာ ရွင္းေနတာပဲ။ ထားပါေတာ့ သူ႔က ကၽြန္မကို သတ္ျပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္မုန္းတယ့္ လူတစ္ေယာက္လို႔ေတာ့ အျမဲမွတ္မိေနပါတယ္။ </p>
<p lang='my' style='font-family: Zawgyi-One;'>ခု အလုပ္ခြင္မွာ ျပန္ေတြ႔ရေတာ့ သူက ကုမ္ပနီတစ္ခုရဲ့ အိုင္တီမန္ေနဂ်ာ။ ကၽြန္မက အခုေလာေလာဆယ္ သူ႔အဆိုင္းမန္႔ကို ေရးေပးေနရတဲ့ အညတရ ပရိုဂန္မာ။ အိုင္တီမန္ေနဂ်ာဆိုတိုင္းလဲ ကၽြန္မက အထင္မၾကီးပါဘူး။ သူ႔ဟာသူ ဘာၾကီး ညာၾကီး ဆရာဝန္ၾကီး၊ အရာရွိၾကီး၊ ဘာၾကီးျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မဂရုမစိုက္တတ္ဘူး။ လူတစ္ေယာက္ကို ေလးစားတန္ရင္ ေလးစားမယ္။ အထင္ၾကီးတန္ရင္ အထင္ၾကီးမယ္။ သူ႔ဂုဏ္ေတြ ဗ်က္ေတြနဲ႔ မဆိုင္ဘူး၊ ေထာက္ေနစရာမလိုဘူး။ သူေတာင္းစားျဖစ္ေနလဲ ေလးစားတန္ရင္ ေလးစားမွာပဲ။ ဆရာဝန္ၾကီး၊ အရာရွိၾကီး၊ ျဖစ္ေနလဲ တစ္စက္ကေလးမွ အထင္မၾကီးခ်င္ မၾကီးဘူးပဲ။ သူ႔ အက္ရွင္ အေပၚမူတည္ပီး ဒီလူဘယ္လိုလူစားမ်ိဳးလဲ ကိုယ္ဥာဏ္ရွိသေလာက္ စဥ္းစားစင့္ခ်ိန္ႏိုင္တာပဲေနာ။ </p>
<p lang='my' style='font-family: Zawgyi-One;'>ေနာက္တခုက တခါတေလ ဘယ္ေလာက္ၾကိဴးစားၾကိဳးစား သူ႔ကံနဲ႔သူလာတာပါပဲ။ အခ်ိတ္အဆက္ ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုရွိရင္ပီးတာပါပဲ။ တကယ္ၾကိဴးစားပီး ေအာင္ျမင္ေနတဲ့လူေတြရွိသလို၊ အရည္အခ်င္းမရွိ၊ ေသာက္သံုးမက်ပဲ ေဘာ့စ္တက္ျဖစ္ေနတဲ့ လူေတြလဲအမ်ားၾကီးပါပဲ။ အင္း...အရည္အခ်င္းမရွိလို႔ေတာ့ ေျပာလို႔မရဘူးေပါ့ေလ။ သူလဲ သူေနရာသူေရာက္ဖို႔၊ အတန္အတင့္ေတာ့ ၾကိဳးစားလာရမွာပါပဲ။ ထားပါေတာ့၊ ခု ခံျပင္းတာက ေသာက္ကုလားက ေက်းဇူးတင္ စကားတစ္ခြန္းေတာင္ မေျပာဘူး။ တကယ္ဆို ဒါေတြကၽြန္မလုပ္ေပးေနစရာမလိုဘူး။ ကၽြန္မ ပရိုဂရမ္ျပီးရင္ျပီးျပီပဲ။ ယူစာ မန္နယူရယ္ေလာက္ပဲ ေရးေပးဖို႔လိုတာ။ ခုဟာက တမင္ အေၾကာၾကီးနဲ႔ လာႏွိပ္ဆက္ေနတာ။ သူတို႔ကုမ္ပနီက ေနာက္ထပ္ ပေရာဂ်က္ေတြ ရႏိုင္ဖို႔ရွိတယ္၊ သူတို႔ေက်နပ္ေအာင္ မ်က္ႏွာလွလွထားရမယ္ဆိုလို႔သာ လုပ္စရာရွိတာကို ေျပာစရာမရွိ ေသေသခ်ာခ်ာလုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္တာကို လူအထင္ေသးမခံရေအာင္၊ ငါလုပ္တာအေကာင္းဆံုးျဖစ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ မာနေလးကလဲရွိေနေတာ့ ကိုယ္ပဲပိုပင္ပန္းခံပီးလုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ရင္ထဲမွာေတာ့ အေတာ္ခါးသားပဲ။ </p>
<p lang='my' style='font-family: Zawgyi-One;'>အင္း ဘေလာ့ဂ္မေရးတာ ၾကာပီေနာလို႔ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ လာလာေမးလို႔ ဒီမနက္ အလုပ္နဲနဲပါးေနတုန္း စိတ္ထဲရွိရာေလးေတြ ခ်ေရးလိုက္ပါတယ္။ ရင္ထဲက အခါးေတြကို ရွယ္ယာလိုက္လုိ႕ နဲနဲေပါ့သြားသလိုပဲ။ ကဲကဲ ခုေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ၊ အလုပ္ကေလးေတြ ျပန္လုပ္လိုက္ဦးမယ္။ သင့္အတြက္ ေကာင္းေသာေန႔ျဖစ္ပါေစရွင္။</p></div>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-53873601942888082152008-07-17T14:58:00.002+12:002008-07-17T15:04:16.924+12:00Wake Up Call: Hayden Panettiere<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">မေန႔တုန္းက ေဟဒန္ ပန္နက္တီးယား <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Hayden_Panettiere" title="Hayden Panettiere" rel="external">Hayden Panettiere</a> ရဲ့သီခ်င္းကို ပထမဆံုးအၾကိမ္နားေထာင္ျဖစ္တယ္။ ေရဒီယိုရစ္ပ္ ဖိုင္လင့္ကို <a href="http://twitter.com/mayvelous/statuses/859824853" title="Radio Rip" rel="external">တြစ္ထားလိုက္တယ္</a>။ ဒီေန႔ ယူက်ဳ ဗီဒီရို ထြက္လာတာေတြ႔လို႔ ဘာရယ္မဟုတ္ပါဘူး တင္လိုက္ဦးမယ္ေလဆိုပီး ဒီမွာတင္ထားလိုက္တာပါ။ ေဟဒန္ကို teen movie ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ သရုပ္ေဆာင္ကတည္းကၾကိဳက္တယ္။ ကၽြန္မအၾကိဳက္ <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Heroes_(TV_series)" title="Heroes TV Series" rel="external">Heroes</a> ဇာတ္လမ္းတြဲထဲမွာ သူက Cheerleader လုပ္တယ္။ Save the cheerleader, save the world ဆိုပီး ပီတာ ပထရယ္လီ က သူ႔ကိုသြားကယ္ရတယ္။ ကၽြန္မထင္တာေတာ့ ေကာင္မေလးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္၊ အရပ္ကေလး နဲနဲပု၊ နဲနဲဝ တာကလြဲလို႔။ သရုပ္ေဆာင္လဲ သိပ္မဆိုးလွပါဘူး။ ကၽြန္မကေတာ့ သူ႔အရြယ္ မင္းသမီးေတြထဲမွာပါတဲ့ <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Lindsay_Lohan" title="Lindsay Lohan" rel="external">လင္ေစလုိဟန္</a> တို႔၊ <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Ashley_Tisdale" title="Ashley Tisdale" rel="external">အက္ခ်လီ တစ္စဒရ္</a> တို႔၊ <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Emma_Watson" title="Emma Watson" rel="external">အရ္မာ ဝတ္ဆန္</a> တို႔ထက္စာရင္ ေဟဒန္ကို ပိုၾကိဳက္တယ္။</p>
<p align="center">"Wake Up Call": Hayden Panettiere<br /><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/6okDq7_rawk&hl=en&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/6okDq7_rawk&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object></p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">အင္းထားပါေတာ့၊ သူ႔သီခ်င္းကေတာ့ nothing special, just average, no uniqueness but an OK song. သူ႔အသံက ရီဟာနာ စတိုင္လိုလို၊ ပဲရစ္ေဟတန္ စတိုင္လိုလို၊ ဗီဒီရို အဖြင့္ကလဲ ပူစီကတ္ေဒါလ္ လိုလို၊ ခရစ္စ္တီးနာလိုလို ဖြင့္ထားတယ္။ အင္း ဟိုလိုလို၊ ဒီလိုလို ေလးပါပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မလဲ ထမင္းစားခ်ိန္ နဲနဲအားေနလို႔ ဒီမွာလာတင္လိုက္တာပါ။</p>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-20633519350863699532008-07-08T13:13:00.002+12:002008-07-08T13:24:11.765+12:00နားညီးတယ္<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ဒီမွာမေရးတာၾကာပီမို႔ ျပန္ေရးရင္း ရင္ထဲရွိတာေလးေတြ ေျပာရဦးမယ္။ ဒီေန႔ ရံုးမွာအရမ္းဆူညံေနတာပဲ။ ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာ အရမ္းေသာင္းက်န္းေနတယ္။ သူနဲ႔ ေဘာ့စ္နဲ႔ ပရိုပိုဆလ္တစ္ခုေရးေနတာ၊ ေဒါ့က်ဳမန္႔ တန္ပလိပ္ ကိုအၾကိဳက္လို႔ဆိုပီး မနက္ကတည္းက ဂ်ီတိုက္တာ ခုထိမပီးေသးဘူး။ ဒီလူက တစ္ရံုးလံုးမွာ အသံအက်ယ္ဆံုးပဲ။ အဆဲလဲအရမ္းသန္တယ္။ ေတာ္ရံုလူ သူ႕ကိုမခံႏိုင္ဘူး။ သူက အေအာ္သန္ရံုတင္မကဘူူး ေဘးမွာရွိတဲ့ ပစ္စည္းေတြကိုပါ ထုေထာင္းလိုက္ေသးတယ္။ သူ႔ ကီးဘုတ္နဲ႔ ဖုန္းနဲ႔ကို အရမ္းသနားတာပဲ။ သူမေက်နပ္တိုင္း အထုေထာင္းခံေနရလုိ႕။ သူက ကၽြန္မေရွ႔မွထိုင္ေတာ့ ကၽြန္မနားအညီးအခံရဆံုးပဲ။ တခါတခါ စဥ္းစားပီးလုပ္ေနတဲ့ ကုဒ္ေလးေတြ သူထထေအာ္လိုက္တာ လန္႔ပီး ေတြးထားတာေတြေပ်ာက္ကုန္ေရာ။ အရမ္းစိတ္ကုန္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ကၽြန္မတို႔အကုန္လံုးက သူ႔အေၾကာင္းသိေနေတာ့ ေတာ္ရံုသူေအာ္တာ ဆဲတာကို ဂရုမစိုက္ၾကပါဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ အရမ္းဆိုးတယ္။ ကေလးမဟုတ္ သူငယ္မဟုတ္ ဂ်စ္လုပ္သလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္။ ျပင္လို႔မရတဲ့ ကိစ္စမ်ိဳးကို သည္းခံပီး လုပ္တာမဟုတ္ဘူး၊ ထပ္ခါတလဲလဲ ကြန္ပလိန္႔ တက္ေနတယ္။ </p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ကၽြန္မအလုပ္ေတြအရမ္းရွဳပ္ေနပါတယ္ဆို သူက အေရွ႕ကေန အာျပဲၾကီးနဲ႔ ထထဆဲေနတာ၊ လူပါစိတ္တိုပီး ဘယ္ေတာ့ျပန္ဆဲမိေတာ့မယ္မသိဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အေနာက္ကေန သူ႔ေခါင္းတုံးေျပာင္ကို တခုခုနဲ႔ ေကာက္ေပါက္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ေဘာ့စ္္ကလဲ စိတ္အေတာ္ရွည္တယ္။ သူ ေဘာစ့္ကို ဒရိုက္ၾကီးဆဲေနတာကို ခပ္ေအးေအး ျပန္ေျပာရွင္းျပေနေသးတယ္။ ကၽြန္မသာဆို ဒီေလာက္စိတ္ရွည္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ငယ္သားတစ္ေယာက္ဆီက အဆူအေငါက္ခံႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က အေၾကာင္းသိ သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔ ဒီေလာက္သည္းညီးခံႏိုင္တာလားေတာ့မသိပါဘူး။ ေျပာခ်င္တာက တစ္ရံုးလံုးမွာ ဒီလူအဆိုးဆံုးပဲ။ သူနဲ႔အတူလုပ္တာႀကာေတာ့ ကၽြန္မပါ သူ႔ဆီက ဓာတ္ေတြ ကူးကူးလာတယ္။ ဆဲတတ္လာတယ္၊ ထထေအာ္ခ်င္လာတယ္။ စိတ္တိုရင္သူ႔လိုပဲ ေဘးက ေမါက္စ္ေတြ၊ ဖုန္းေတြကို တေဒါင္းေဒါင္းထုေထာင္းပစ္ခ်င္လာတယ္။ ဒါေျပာတာေပါ့ လူမိုက္ဆိုရင္ ေရွာင္ေသြလြဲလို႔ မမွီဝဲနဲ႔ကင္းေအာင္ေန ဆိုတာ။ ကိုယ့္အနီးအနား အန္ဗရားမန္႔ ရဲ့ ဓါတ္ေတြကူးဖို႔သိပ္လြယ္တာပဲ။ မလႊဲသာႏိုင္ရင္ေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ဆင္ခ်င္ေနတာအေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ကၽြန္မလဲ ဆင္ခ်င္ေနရတယ္။ ဒါပါပဲ။</p>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-13716275857464047322008-04-28T17:29:00.001+12:002008-04-28T17:31:09.643+12:00ဘာလီ သို႔<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ေရွ႕အပတ္ အင္ဒိုနီးရွားက ဘာလီကၽြန္း ကို သြားရမယ္။ အသြားအျပန္ ၅ ရက္ပဲၾကာမယ္။ မေလးရွား ကြာလာလန္ပို ကတဆင့္သြားရမွာ။ ေလဆိပ္မွာ တစ္ညအိပ္္ရမယ္တဲ့။ အျပင္ထြက္လည္ခ်င္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ တစ္ေယာက္ထဲသြားရမွာဆိုေတာ့ လမ္းေျပာက္ပီး ေလာ့စ္ေနရင္ဒုက္ခ ဆိုေတာ့ ေလဆိပ္ထဲပဲ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနဖို႔ စဥ္းစားထားတယ္။ ဂ်ကာတာ က အင္ဒိုနီရွန္ Fr. တစ္ေယာက္က မေန႔ကဖုန္းဆက္ပီး လာဖို႔ဖိတ္ေပမဲ့ အလုပ္က ခြင့္မရလို႔ မလာျဖစ္ေတာ့ဘူးေျပာလိုက္တယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္သြားျဖစ္ရင္ေတာ့ ဝင္ျဖစ္ေအာင္ဝင္ခဲ့ပါ့မယ္လို႔ ေျပာလိုက္ရတယ္။ သူက ဖီီဂ်ီမွာ ေနသြားဖူးတယ္။ အရမ္းခင္တယ္။ ၾကက္ေတာင္ရိုက္ဖက္ေတြ။ ဘာလီမွာေတာ့ အသိမရွိဘူး...ဗမာေတြ အဲဒီမွာရွိမလားမသိဘူး။ ျမန္မာဘေလာ့ဂါေတြ ဘာလီမွာရွိရင္ ႏွဳတ္ဆက္ခ်င္ပါတယ္။ ဆက္သြယ္ပါ။ စကားေလး၊ ဘာေလး ေျပာရတာေပါ့။ ကြန္းဖရန္႔စ္ တစ္ခုတက္ဖို႔သြားတာပါ။ very exciting yet very nervous ပါပဲ။ ကြန္းဖရန္႔စ္ထဲ အင္တာနက္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လိုက္ဖ္ တြစ္တင္း လုပ္ဖို႔စိတ္ကူးထားပါတယ္။ လပ္ေတာ့ပ္ ယူသြားမွဆိုေတာ့ ဟိုတယ္ကတဆင့္ ဘေလာ့လုိ႔ရရင္ရမယ္ထင္ပါတယ္။ ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ေလ။ ဘာမွာၾကဦးမလဲ။</p>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-47293050149708768872008-02-20T16:04:00.000+12:002008-02-20T16:06:51.552+12:00ဘာမွမဟုတ္ဘူး<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ဟိုအပတ္ကတည္းက ကြန္ျပဴတာအသစ္မွာ ဟိုဟာထည့္ ဒီဟာထည့္လုပ္ေနတာ။ ေဇာ္ဂ်ီလက္ကြက္ထည့္ထားတာ ေလာ့ဂ္အင္ အသစ္နဲ႔ဝင္ေတာ့ လက္ကြက္က ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိဘူး။ System32 folder ထဲက file ကို delete ပီး ျပန္ install မွ လက္ကြက္က language settings ထဲျပန္ေပၚလာတယ္။ zawgyi.net က ခုထိ ေဒါင္းေနတုန္းပဲ။ ဘာျဖစ္ေနလဲမသိဘူး။ ျမန္မာလိုေရးဖို႔ ေခါင္းထဲထည့္ထားတာေလးေတြ၊ လက္ကြက္ျပသနာတက္ေနတာနဲ႔ ေရးခ်င္စိတ္ေတာင္မရွိေတာ့ဘူး။ ေနာက္မွ ျပန္စဥ္းစားပီးေရးေတာ့မယ္။ type တာကလဲ အၾကာၾကီး အျပင္းထူတယ္။ ေခါင္းထဲရွိတာေလးေတြ ကြန္ျပဴတာက သူ႔အလိုလို type ေပးသြားရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ speech recognition program လိုေျပာလိုက္တာနဲ႔ ေနာက္ကလိုက္ေရးသြားတာမ်ိဳးေပါ့။ </p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ခုတေလာ twitter ဖက္ကိုေျခလွမ္းအေတာ္ေရာက္ေနတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ပိုစ့္ေရးရတာ အျပင္းထူလို႔ လြယ္လြယ္ပီးတဲ့ <a href="http://twitter.com/mayvelous" title="Twitter">twitter</a> ကိုပဲလွမ္းတင္ေနမိတယ္။ <a href="http://www.twhirl.org/" title="twhirl">twhirl</a> ဆိုတာေလး install ထားတာ အရမ္းၾကိဳက္တာပဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြတင္တာေတြကိုေကာင္းေကာင္းလိုက္ၾကည့္လို႔ရတယ္။ multiple account နဲ႔လဲသံုးလိုရတယ္။ အေတာ့္ကို စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္မွ English ဖက္မွာ review ေကာင္းေကာင္းေရးမယ္။ အင္း...ေနာက္မွေတြ မ်ားေနပီ။ ခုလဲ ေနာက္မွ ပို႔စ္ေကာင္းေကာင္းေရးလိုက္ေတာ့မယ္။ ယူစ္ဇာ မန္နယူရယ္လ္ တစ္ခုေရးစရာရွိေနလို႔ ဆက္လုပ္လိုက္ဦးမယ္။</p>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-28406049908755254612008-02-08T10:19:00.000+12:002008-02-08T10:22:48.815+12:00လာျပန္ျပီ ဒီႏွစ္ကူး<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ေအာ္ ေသာၾကာေန႔ေရာက္သြားျပန္ျပီ။ ဒီအပတ္ဘယ္လိုကုန္သြားမွန္းမသိလိုက္ဘူး။ တပတ္လံုးအရမ္းအလုပ္မ်ားတာပဲ။ ရံုးအလုပ္ေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။ ပေရာဂ်က္က ဒီပလြိဳင္းမန္႔ လုပ္ဖို႔နီးပီဆိုေတာ့ က်န္ေနတဲ့ ဘာ့ဂ္ေတြကို ျမန္ျမန္လိုက္ရွင္းေနရတယ္။ ေခါင္းကိုကိုက္ေနတာပဲ။</p>မေန႔က အိမ္မွာ ႏွစ္ကူးလုပ္တယ္။ ေမၾကီး က အငယ္မဆီသြားလည္ေနေတာ့ ဒီႏွစ္ အစားအေသာက္ေတြအကုန္ ဆိုင္ကဝယ္ျပီးလုပ္ရတယ္။ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္က လံုးဝမေကာင္းဘူး။ ေမၾကီး လက္ရာကို ေျခဖ်ားေတာင္မမွီဘူး။ တျခားဟင္းေတြကလဲ သိပ္စားလို႔မေကာင္းသလိုပဲ။ ဟင္းေတြ၊ မုန႔္ေတြ အေဖ ဝယ္လာလိုက္တာ အလ်ဳံပယ္ပဲ။ မေန႔ညက မကုန္လို႔ ေခြးစာထဲ ထည့္လိုက္ရတာေတြ အမ်ားၾကီး။ ႏွေမ်ာလိုက္တာ။ ေတာ္ရံုပဲ ဝယ္ေပါ့၊ ဒီႏွစ္ အေမအိမ္မွာ မရွိလို႔ စတိေလာက္ပဲလုပ္တာမဟုတ္ဘူးလို႔ သြားေျပာမိလို႔၊ ငါ့ဟာငါ လုပ္ခ်င္လို႔လုပ္တာ နင္ကဘာျဖစ္လဲ ဆိုျပီး အဆူေတာင္ခံလိုက္ရေသးတယ္။ မေန႔ ေန႔လယ္က ကန္ေတာ့တာ ကၽြန္မက ရံုးမွာ အလုပ္အရမ္းရွဳပ္ေတာ့ အေဖလာေခၚတာကုိ မလုိက္ဘူး၊ မကန္ေတာ့ဘူးဆိုပီး ေနလိုက္တာ။ အငယ္ေကာင္ပဲ ပါသြားတယ္။
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ႏွစ္တိုင္း ႏွစ္ကူးေရာက္ရင္ အေဖနဲ႔ ရန္ျဖစ္ရတယ္။ ကၽြန္မက တရုတ္လူမ်ား ဘာသာ ထံုးတမ္းစဥ္လာ စသည္စသည္ေတြကို ဘာမွသိတာမဟုတ္ဘူး။ ေသြး အနဲငယ္ဆပ္တာပဲရွိတယ္။ ကိုယ္မသိတဲ့ စိတ္မဝင္စားတဲ့ ဟာကို လံုးဝမလုပ္ခ်င္ဘူး။ အဲေတာ့ ဒီႏွစ္ရန္ျဖစ္ပီး လံုးဝ မကန္ေတာ့လိုက္ဘူး။ အစားအေသာက္ေတြေတာ့စားလိုက္ပါတယ္။ မစားလို႔ရင္ လႊင့္ပစ္ရမွာ။ လံုးဝမကုန္ဘူး အမ်ားၾကီး။ အေဖကလဲ အဲဒါနဲ႔ပတ္သပ္ျပီး မၾကည္ဘူး။ မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ မလုပ္ခ်င္တာတခုကို ဟိုလူ႕မ်က္ႏွာေထာက္၊ ဒီလူ႔မ်က္ႏွာေထာက္ျပီး လိုက္လုပ္မေနႏိုင္ဘူး။ အၾကီးဆံုးသမီးျဖစ္လို႔ ဒီအေမြကို ဆက္ခံရမယ္လို႔ ဟိုႏွစ္က အဖြားကေျပာတယ္။ တခါတည္း ျငင္းျပီး လံုးဝမလုပ္ႏိုင္ဘူး ေျပာပလိုက္တယ္။ အငယ္ေကာင္ လုပ္ေလ့မယ္လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သပ္ျပီး ကၽြန္မတဖက္၊ အဖြားနဲ႔ အေဖနဲ႔ တဖက္၊ လံုးဝ မတည့္ဘူး။ အေမကေတာ့ တရုတ္စပ္ကို ယူထားမိတာဆိုေတာ့ သိပ္မေျပာႏိုင္ဘူး။ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ေပးလိုက္တာပဲ။ ကၽြန္မနဲ႔ကေတာ့ ႏွစ္ကူးေရာက္တိုင္း တဆူဆူပဲ။ ေနာက္ႏွစ္လဲ မရွိခိုးႏွိင္ဘူး။ </p>ကၽြန္မ အတြက္ ေရေရရာရာ မသိတဲ့ လူမ်ိဳး ထံုးတမ္းစဥ္လာ တစ္ခုကို အခ်ိန္ကုန္ခံျပီး လုပ္မေနႏိုင္ဘူး။ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မ တရုတ္တေယာက္၊ တရုတ္ဆပ္တေယာက္ ျဖစ္တယ္လို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မခံယူခ်င္ဘူး။ တကယ္လို႔ ကၽြန္မေသာ္၄င္း၊ ေသြးဆပ္သူ အေဖ၊ အဖြားေသာ္၄င္း၊ တရုတ္ စကားတတ္ခဲ့ရင္၊ ဒါမွမဟုတ္ တရုတ္လိုနဲနဲနီးဆပ္ခဲ့ရင္၊ ကၽြန္မအတြက္ ေအာ္ ငါသည္လဲ သူတို႔လူမ်ိဳးနဲ႔ ေသြးေတာ္နီးဆပ္ပါလား ဆိုပီး ခံယူလို႔ရေသးတယ္။ ခုဟာက အိမ္မွာ တေယာက္မွ တရုတ္စကားလဲ မတတ္ဘူး၊ တရုတ္လိုလဲ မေနဘူး၊ ဘာဆိုဘာမွ မဆိုင္သလိုပဲေနပီး ႏွစ္ကူးၾကမွ၊ ေဟး ႏွစ္ကူးလုပ္ရမယ္၊ ဟိုး အရင္ ဘိုးေဘးဘီဘင္ ေတြလုပ္လာလို႔၊ သားအၾကီးဆံုးျဖစ္တဲ့၊ ငါ၊ နင့္အေဖဟာလဲ ဒီႏွစ္ကူးကို အဖြားအလိုက်၊ ထံုးစံအရ လုပ္ရမယ္ ဆိုတာမ်ိဳး။ လံုးဝစိတ္မဝင္စားဘူး ဒါမ်ိဳး။ ဘယ္ေလာက္ဆူဆူ ေငါက္ေငါက္ ကၽြန္မကေတာ့ အလုပ္မျပတ္ဘူး အကိုင္မျပတ္၊ အစားအေသာက္မျပတ္ဘူး။ ေခါင္းမာတယ္ေျပာလဲ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ကိုယ္ မၾကိဳက္ဘူး အသိဘူးဆိုရင္၊ လံုးဝ မစပ္ဆက္ခ်င္ဘူး။
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ထားပါေတာ့။ မေန႔က ပြစိပြစိ မ်က္ေစာင္းထိုးခံ၊ အဆူခံရတာကို၊ ေကာင္းေကာင္းအစာမေၾကလို႔ ဒီေပၚလာပီး ရင္ဖြင့္ေနတာ။ ဒါပဲ။ အလုပ္ဆက္လုပ္လိုက္ဦးမယ္။</p>Enjoy your Friday.Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-63636579527735353042008-01-11T22:00:00.000+12:002008-01-11T22:09:59.949+12:00ေသာၾကာေန႔ အေတြးမ်ား<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ေအာ္ ေသာၾကာေန႔ေတာင္ ျပန္ေရာက္လာျပန္ျပီ။ ဒီအပတ္ ဟိုလုပ္ဒီလုပ္နဲ႔ အခ်ိန္ဘယ္လိုကုန္သြားမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ဘူး။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ဒီအပတ္ ရံုးကို အခ်ိန္မွီ ေရာက္ေနတယ္။ ပံုမွန္ဆိုရင္ ၉:၃၀ ေလာက္မွ ေရာက္ေနၾက။ ရံုးက ၈:၀၀ - ၅:၀၀။ ကိုယ္တက္ေနၾကက ၉:၃၀ - ၆:၀၀. ဒါေၾကာင့္ ဒီအပတ္ ထူးထူးရွားရွား ေစာေရာက္တာကို စာၾကီးေပၾကီးဖြဲ႔ေနတာ။ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ေတာင္ တယ္ဟုတ္တဲ့ ငါပါလားဆိုျပီး အျပတ္ ခ်ီးမႊန္း ပစ္လိုက္ေသးတယ္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ေျပာလို႔သာေျပာတာ။ ကိုယ္ဟာကိုယ္ ဘယ္ေတာ့မွ အိပ္ရာက မထဘူး။ မနက္တိုင္း အေဖက အိပ္ခန္းဝကေန ၆:၃၀ ေလာက္ဆို လာလာေအာ္တယ္။ ခပ္တည္တည္ပဲ တုတ္တုတ္ေတာင္ မလုပ္ဘူး။ ၇:၀၀ ေလာက္ၾကေတာ့ mb alerm က ထျမည္တယ္။ နားညီးလို႔ ျပန္ပိတ္လိုက္တယ္။ ၈:၀၀ ေလာက္ၾကေတာ့ ေမာင္ အငယ္ေကာင္က နား နားကပ္ျပီး ငွက္ဆိုးထိုးသံနဲ႔ "မစု ထေတာ့။ ၈နာရီ ထိုးျပီ။ နင္ ေဖၾကီးနဲ႔လိုက္မွာလား taxi နဲ႔သြားမွာလား" ဆိုျပီးေအာ္ပါေလေရာ။ ၁ခ်က္ ၂ခ်က္ ေအာ္ရင္ မမွဳေသးဘူး။ သူက တခါတေလ ေျခေထာက္နဲ႔ကန္တယ္၊ ကန္လို႔မရရင္ ေျခေထာက္ကကိုင္ျပီး ကတင္ေပၚက ဆြဲခ်တယ္။ ကၽြန္မ အမုန္းဆံုးက ကၽြန္မ ကတင္ေပၚ သူ႔ ဖိနပ္ၾကီးနဲ႔ တက္ျပီး ထထခုန္ျခင္းပဲ။ အဲလုိလုပ္လို႔ကေတာ့ ေငါက္ခနဲ ထျပီး ရန္ထျဖစ္ပါေလေရာ။ အင္း အိပ္ခ်င္စိတ္လဲ အဲဒီမွတင္ပဲ ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ေပါ့။ ကၽြန္မက ဘယ္သူမွ ကၽြန္မ ကတင္ေပၚတက္တာ မၾကိဳက္ဘူး။ အိပ္ရာခင္း တြန္႔သြားမွာကို အလြန္မုန္းတယ္။ ကၽြန္မ အိပ္ရင္လဲ အိပ္ရာခင္း မတြန္႔ေအာင္ တတ္ႏိုင္သမွ် ျငိမ္ျငိမ္ အိပ္တတ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကတင္ေပၚ တက္တက္ခုန္တတ္တဲ့ သူနဲ႔ ကၽြန္မနဲ႔က အၾကီးမားဆံုး ရန္သူေတာ္ေတြပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအပတ္ mb alerm သံၾကားကတည္းက အိပ္ရာထျဖစ္ျပီး၊ အေဖ့ကားအမွီ လိုက္ျဖစ္ေတာ့ ရံုးခ်ိန္မွီေနတာေပါ့။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ထားပါေတာ့၊ စာလံုးတစ္လံုး တစ္မိနစ္ႏွဳန္းနဲ႔ type ေနတာ။ Tea ေတာင္ ေအးသြားျပီ။ Google Reader ေပၚ မ်က္စိခဏကစားလိုက္ပီး blog နဲနဲေပၚ ဟို hop ဒီ hop လုပ္လိုက္ရင္း အေတြးေလးေတြေပၚလာျပီး အတြန္႔တက္ခ်င္စိတ္ေလးေတြေပါက္လာတယ္။ အင္း ေရာဂါ၊ ေရာဂါ။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">blog ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ gravatar enabled comment system ရွိၾကတယ္။ blogger ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အဲဒီ system ကို ႏွစ္သက္ အသံုးျပဳၾကပါတယ္။ ကိုယ့္ ပို႔စ္ရဲ့ comment ေလးေတြမွာ အေရာင္အေသြးစံု ေလးေထာင့္ပံုေလးေတြျမင္ရေတာ့ ပိုမ်က္စိ ပဒါရသင့္တာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ႕ေတြက regular blogger/commenter ေတြျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း gravatar ေလးတစ္ခုလုပ္ဖို႔ကို အလြန္ဝန္ေလးၾကတယ္။ ေအာ္ကၽြန္မ သိပ္မုန္းတာပဲ။ ဘယ္ေလာက္မွ ၾကာတဲ့ဟာမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မ gravatar ဆိုတခါလုပ္ျပီးတတည္းက ႏွစ္ေပါက္သံုးလာတာ။ ဘာမွကို maintenance တို႔ password expire မျဖစ္ခင္ ျပန္ဝင္ပါ လို႔ စတဲ့ annoyance ေတြမရွိဘူး။ ျပီးေတာ့ သူက photo host ဖုိ႔လဲ မပူရဘူး။ ဒီေလာက္ convenient ျဖစ္ျပီး အလြန္အသံုးဝင္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ service ေလးကို ေနာ္၊ တစ္ခ်ိဳ႕က ignore ထားၾကတယ္။ ဝမ္းနည္းလိုက္တာ။ ကဲ အားတဲ့အခါ <a href="http://site.gravatar.com" title="Gravatar">Gravatar account</a> ေလးတစ္ခုေလာက္ေတာ့ လုပ္ထားပါလား ရွင္ရယ္။ ရွင့္ gravatar ေလးေၾကာင့္ ခ်စ္သူ၊ ခင္သူ၊ <strike>သတ္ခ်င္သူ</strike> ေတြပိုေပၚမ်ားလာပါေလ့မယ္။ စမ္းၾကည့္လိုက္ေပါ့။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ေနာက္တစ္ခု ေတြးမိတာက Multi-Blogs ရွိတဲ့သူေတြ (ကၽြန္မလဲပါတယ္)၊ Blog domain/Hosting မၾကာခဏ ေျပာင္းရတယ့္သူေတြ <a href="http://www.feedburner.com" title="Feedburner">Feedburner</a> ေလးကို အသံုးျပဳ သင့္တယ္ ထင္တယ္။ အဲဒါေလး အသံုးျပဳေသာအားျဖင့္ Blogger and Reader ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္အတြက္ အမ်ားၾကီး အေထာက္အကူျဖစ္ပါတယ္။ Feed Reader ေတြအတြက္ အလြန္ convenient ျဖစ္ျပီး ကိုယ့္ Blog ကို
ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ subscribe လုပ္တယ္ဆိုတာကို ေတာ္ေတာ္ေလး နီးစပ္မွန္ကန္ေအာင္ ခန္႔မွန္းလို႔ရပါတယ္။ ကၽြန္မေတာင္ ၂ခုလုပ္ထားေသးတယ္။ လင့္ကို အရင္ theme အေဟာင္းတုန္းကတင္ထားတာ၊ ဒီအသစ္မွာ မတင္ရေသးဘူး။ ေမ့သြားလို႔ ခုမွကိုယ္ဟာကိုယ္ျပန္သတိရတယ္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">အဲလို feed ကို centralize ေသာအားျဖင့္ Blogger ဟာသူ႕ Blog အသစ္ေျပာင္းတိုင္း Reader ေတြကို Feed အသစ္ subscribe လုပ္ခိုင္းစရာမလိုေတာ့ဘူး။ Feedburner control panel ထဲမွာ new feed ကို ထည့္လိုက္ရံုပဲ။ ဆိုၾကပါဆို႔ ကၽြန္မအရင္ mayvelous.blogspot.com က .atom.xml အေနနဲ႔ feed ထြက္တယ္။ ေနာက္ blogger.com အသစ္ေျပာင္းေတာ့ rss feed ပံုစံသစ္၊ လင့္အသစ္နဲ႔ ထြက္ျပန္ေရာ။ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးကလဲ အလုပ္လုပ္တယ္။ subscriber ေတြကလဲ သူတို႔ၾကိဳက္ရာေရြး subscribe တယ္။ အားလံုးေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ tracking ၾကေတာ့ဒုကၡေရာက္ေရာ။ ဘယ္ feed မွာ ဘယ္ႏွစ္ subscription ရွိမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ ပိုဆိုးတာက တကယ္လို႔ ကၽြန္မ blog domain ေျပာင္းမယ္ဆိုပါေတာ့၊ feed link ကအဲဒီ domain အသစ္အတ္ုင္း ေျပာင္းသြားျပန္ေရာ။ Redirecting domain ဆိုရင္ သိပ္ကိစၥမရွိဘူး၊ အရင္ link အေဟာင္းနဲ႔လဲ အလုပ္ျဖစ္ေနႏိုင္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ redirect တာတင္မဟုတ္ပဲ host change တာတို႔၊ blog platform change တာတို႔ဆိုရင္ အရင္ feed link အေဟာင္းနဲ႔ အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီၾကမွ readers ေတြကို feed link subscription change ခိုင္းရင္ အသာေလး half of the readers will gone missing. တခ်ိဳက အားၾကီးအျပင္းထူၾကတာ ကၽြန္မအပါမဝင္ပါပဲ။ ေတာ္ရံုတန္ရံု အလုပ္ရွဳပ္ရမယ့္ ကိစၥဆို ဘယ္ေလာက္ပဲလြယ္ပေစ၊ မလုပ္ခ်င္က်ဘူး။ တကယ္လို႔ centralize feed ရွိမယ္ဆိုရင္၊ ကိုယ့္ feed link ဘယ္ေလာက္ေျပာင္းသြားပေစ။ subscriber ေတြေတာင္ မသိေစရဘူး၊ သူတို႔ေတြလဲ အလုပ္မရွဳပ္ေတာ့ဘူး၊ tracking အတြက္လဲပိုလြယ္ကူသြားတာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့...ေျပာခ်င္တာက (ဟူးေမာလိုက္တာ ေလရွည္ေနတာ၊ လိုရင္းမေရာက္ေတာ့ဘူး) ... try to centralize your feed by <a href="http://www.feedburner.com" title="Feedburner">burning your feeds in a feedburner</a> account. There you go, that's what I wanna say. Geez!</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">က်န္ေသးတယ္၊ ေနာက္တစ္ခု ထပ္ရွည္လိုက္ဦးမယ္။ Multiple-blogs ပိုင္သူေတြဟာ Feed ၃ ၄ ခုကို combine ခ်င္ရင္ <a href="http://www.feedblendr.com/" title="Feed Blendr">ဒီေကာင္ေလးကို</a> သံုးၾကည့္ပါ။ ျပီးရင္ feedburner ထဲထည့္ burn ပါ။ Ok မွာ စိုေျပေစရမယ္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ေတာ္ျပီ type ရတာျပင္းလာျပီ၊ အေတြးေတြက ရွိေသးတယ္ ေနာက္မွဆက္ေတာ့မယ္။ ဒီကေန႔အတြက္ အက္တစ္ဖ္ ဘာ့ဂ္ ၄၄ ေကာင္ ထုေထာင္းစရာရွိေသးတယ္။ အလုပ္ဆက္လုပ္လိုက္ဦးမယ္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ဒီပို႔စ္ကို လဖၠရည္ တစ္ခြက္ အေတြး လို႔ ေခါင္းစဥ္တတ္မလို႔၊ လက္ဖက္ရည္ ကိုဘယ္လို ေပါင္းရမွန္း ေမ့သြားတာနဲ႔၊ အဟီး။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">Enjoy your Friday and have a good weekend. (အဲတာကို ျမန္မာလို ဘယ္လိုေျပာလဲ)</p>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-58008367317064619602008-01-09T15:31:00.000+12:002008-01-09T15:48:08.203+12:00လက္ခုပ္တီးၾကပါ<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">အမွတ္ ၉၈၀ နဲ႔ စာေမးပြဲ တစ္ခု ဒီေန႔ ေန႔လည္ ၃နာရီတြင္ ေအာင္ျမင္စြာ ေျဖဆိုျပီးသြားေၾကာင္း။<br />
ဟီးဟီး ၾကြားတာ။<br />
စာေမးပြဲ ၃ ခုျပီးသြားျပီကြ၊ ေနာက္ထပ္ ၂ ခုပဲလိုေတာ့တယ္။ ျပီးရင္ ေကာင္းေကာင္းအိပ္မယ္။</p>
<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">
ေအာ္ ဒါနဲ႔ Little Mayvelous Things ကို http://mayvelous.myanmarbloggers.org လင့္နဲ႔လဲ ဝင္လို႔ရပါျပီ။ ဟိုေန႔က main site နဲ႔ ဒီဘေလာ့ဂ္က template ေတြလဲရင္း စိတ္ကူးရတာနဲ႔ မမီဆီက subdomain request လိုက္တာ။ ကၽြန္မရဲ့ mayvelous.com မွာ ဘယ္လို subdomain ကို configure လုပ္ရမွန္းမသိတာလဲပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ myanmarbloggers.org ေကာင္းမွဳေလးနဲ႔ ရလိုက္တဲ့ ဒီ subdomain အတြက္ ေက်းဇူး တင္ေၾကာင္းပါ။<br />
သာဓု၊ သာဓု။ ဘုန္းၾကီးပါေစ၊ သက္ရွည္ပါေစ။ ဟီး။</p>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-87481319956385648432008-01-07T13:57:00.000+12:002008-01-07T15:52:05.124+12:00News<p style="font-family: Zawgyi-One;" lang="my">ဒီေန႔မွစ ႏွစ္၁၀၀ တိုင္၊ ဒီဘေလာ့ဂ္သည္ ျမန္မာ ဘေလာဂ္အျဖစ္ တည္လတံ့။ ။</p>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-9332295989279949362007-05-30T20:13:00.000+12:002007-05-30T20:16:17.673+12:00(၁.၃) ယံုၾကည္စိတ္၏ စြမ္းအား<blockquote><p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;"><strong>
*#- ဒီစာအုပ္ဖတ္ရင္း ျမန္မာစာရိုက္နည္း က်င့္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ -#* </strong><br />
စာမ်က္ႏွာ = ၁၄ - ၁၈<p></blockquote>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ငယ္စဥ္တုန္းက ကိုယ့္ကို အားေပးသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ၾကီးျပင္းရသည္။ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ရပ္သည့္အခ်ိန္က်ေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္က ႏွိပ္ကြပ္သည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ျဖစ္ေနသည္။ သည္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေအာင္ျမင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ ရွိပါေသးရဲ့လားဟု စဥ္းစား ေနာက္တြန္႔ခ်င္စရာျဖစ္လာသည္။
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">မတြန္႔ပါႏွင့္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ အလားအလာေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါေသးသည္။ အေရးၾကီးသည္က သင့္စိတ္ဓာတ္ျဖစ္သည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">သူတစ္ပါးေျပာသည့္ အဖ်က္စကားမ်ားကို သင္မွတ္သားေနစရာမလို။ ငါ့အဆင့္က ဒီေလာက္ပဲရွိမွာပါ ဟူ၍ သူလိုငါလို အဆင့္အတန္းမွာ ျငိမ္သက္ေနစရာမလို။ သူတစ္ပါးႏွိပ္ကြပ္တိုင္း နိမ့္က်ေသာ ဘဝမွာ ေခါင္းငံု႔ခံေနစရာ မလို။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးမည့္သူ၊ လက္တြဲေခၚမည့္သူမရွိ လွ်င္လည္း အေရးမၾကီး။ အေရးၾကီးသည္က သင့္ကိုယ္သင္ အားကိုးရဖို႔ျဖစ္ သည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးစိတ္ ျဖစ္ေပၚရန္အတြက္ ေရွးဦးစြာ မိမိ၏ အရည္အခ်င္း အစြမ္းသတၱိအေပၚယံုၾကည္မွဳ ရွိရေပမည္။ မိမိကိုယ္ကို အားကိုး ယံုၾကည္စိတ္ျပည့္ဝလာျပီဆိုလွ်င္ကား ေအာင္ျမင္မွဳလမ္းစ ေပၚသို႔သင္ေျခခ်ျဖစ္ေလျပီ။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">စင္စစ္ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္စိတ္သည္ သင္၌ ငယ္စဥ္က ျပည့္ျပည့္ဝဝၾကီး ရွိခဲ့ျပီးျဖစ္၏။ သင္၌ သူတစ္ပါးႏွင့္ မတူသည့္ မည္သည့္အရည္အခ်င္းမ်ိဳးေတြရွိေၾကာင္း သင္သိခဲ့ျမင္ခဲ့ဖူး၏။ သင္သည္မည္ကဲ့သို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးျဖစ္ရမည္ဟု ေမွ်ာ္မွန္းယံုၾကည္ခ်က္လည္း သင္၌ ရွိခဲ့ဖူးျပီျဖစ္၏။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့သည့္ ထိုမူလ ရွိရင္းစြဲ မိမိကိုယ္ကို မိမိအားကိုးယံုၾကည္စိတ္ကို ျပန္ေဖာ္ေပးႏိုင္လွ်င္ သင္သည္ ယံုၾကည္စိတ္ ျပည့္ဝကာ သြက္လက္ထက္ျမက္သူတစ္ဦး ျပန္ျဖစ္လာေပမည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">သည္အတြက္ သင္သည္<br />
- ငယ္စဥ္ ကေလးဘဝက ရွိခဲ့သည့္ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ မက္တတ္သည့္ အေလ့အထကို ျပန္လည္ေမြးျမဴရလိမ့္မည္။<br />
- ငါးကား သူတစ္ပါးႏွင့္အတူ၊ မည္သို႔ထူးရွားေသာပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္သည္ဟူေသာ္ ယံုၾကည္ခ်က္ကို ျပန္လည္ပ်ိဳးေထာင္ရလိမ့္မည္။<br />
- သင့္ကိုယ္သင္ ထူးခၽြန္ေအာင္ျမင္ေနသူ တစ္ဦးအျဖစ္ျပန္လည္ျမင္ေယာင္ၾကည့္တတ္ရလိမ့္မည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">လူတို႔ မေအာင္ျမင္ၾကရသည့္ အေၾကာင္းမ်ားအနက္ အဓိက အက်ဆံုးအခ်က္မွာ မိမိကိုယ္ကို အားကိုးယံုၾကည္စိတ္နည္းပါးျခင္းျဖစ္သည္။ ငယ္စဥ္က ရွိခဲ့သည့္ ယံုၾကည္မွဳ စိတ္ဓာတ္ကို ျပန္လည္ရယူ ထူေထာင္ႏိုင္လွ်င္ ယင္းစိတ္ႏွင့္အတူ ဘဝသည္လည္း ေျပာင္းလဲတိုးတက္လာမည္ ျဖစ္သည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">တစ္ခါက ဖေလာ္ရီဒါျပည္နယ္ရွိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကုမၸဏီရံုးခြဲတစ္ခုသို႔ လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာ၏၊ သူသည္ ေအ၊ အယ္လ္၊ ဝီလ်ံ(စ)တြင္ အလုပ္လုပ္လို၍ လာေရာက္ျခင္းျဖစ္၏။ သူ၏ အသြင္အျပင္ကို ၾကည့္လွ်င္ ဘာမွ် အထင္ၾကီးစရာ အေၾကာင္းမရွိေပ။ သူ ေမာင္းလာသည့္ ကားမွာ ထရပ္ကား ေဟာင္းၾကီးတစ္စီး ျဖစ္၏။ ရွပ္အကၤီ်စင္းက်ားႏွင့္ ေဘာင္းဘီတို စင္းက်ားကို ဝတ္ထား၏။ သို႔ေသာ္ အကၤီ်ႏွင့္ ေဘာင္းဘီမွာ အေရာင္အေသြးခ်င္းကေတာ့ တျခားစီ ျဖစ္၏။ ထို႔အျပင္ အနီရဲရဲ ေျခအိတ္မ်ား စြပ္လာ၏။ ရံုးတြင္လူတိုင္း လိုလိုက သူ႔အား လွည့္ၾကည့္ၾကသည္။ ဘယ္က ငေၾကာင္ပါလိမ့္ဟု ေမးေငါ့ၾကသည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">လုပ္ငန္းခြဲ မန္ေနဂ်ာ အသီးသီးကလည္း သူ႔အား အလုပ္ခန္႔လိုစိတ္ မရွိသျဖင့္ ဟိုဘက္လႊဲ ဒီဘက္လႊဲ လႊဲေနၾကသည္။ သည္လူ႔ပံုစံႏွင့္ အာမခံလုပ္ငန္းတြင္ အေရာင္းကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္ရန္ အေၾကာင္းမရွိဟု ယူဆကာ သူႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္ခံျပီး စကားေျပာမေနခ်င္ၾက။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">မည္သူကမွ် ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ မရွိေသာ္လည္း သူကရံုးသို႔ ဆက္၍ဆက္၍လာေနသည္။ သို႔ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ရံုးခြဲအၾကီးအကဲျဖစ္သည့္ ေဒသဆိုင္ရာ ဒုတိယဥကၠ႒က သူ႔ဇြဲကို အေလွ်ာ့ေပးကာ သူ႔အား အလုပ္ခန္႔လိုက္ရေလသည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ အားနာပါးနာ ခန္႔လိုက္ရေသာ ပုဂၢိဳလ္သည္ ယခုအခါ၌သူကိုယ္တိုင္ပင္ ကုမၸဏီ၏ ေဒသဆိုင္ဒုတိယဥကၠ႒တစ္ဦး ျဖစ္ကာ တစ္လလွ်င္ ေဒၚလာ ၁၀၀၀၀ခန္႔မွ် ဝင္ေငြရလ်က္ ရွိေပျပီ။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ပတ္ဝန္းက်င္က သူ႔အား ေအာင္ျမင္မည့္သူ မဟုတ္ဟု ျမင္ခဲ့၏။ အဆင္အျပင္က အထင္ၾကီးစရာမရွိ၊ ကားကလည္း လူျမင္မတင့္တယ္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">သို႔ေသာ္ သူ႔၌ အလြန္အဖိုးတန္ေသာ အရည္အခ်င္းတစ္ခုရွိေနသည္။ ယင္းက ငါသည္ ဤလုပ္ငန္းကို ေအာင္ျမင္စြာ လုပ္ကို္င္ႏိုင္ရမည္ဟု စြဲျမဲယံုၾကည္ထားသည့္စိတ္ ျဖစ္သည္။ သူသည္ အခက္အခဲကို တြန္းလွန္ေက်ာ္လႊားႏိုင္ရမည္၊ အလုပ္၌ ထူးခၽြန္ေအာင္ျမင္ရမည္ ဟူ၍လည္း သူယံုၾကည္ထားသည္။ သူ႔အတြက္ သူတစ္ပါးတို႔၏ အထင္အျမင္မ်ားသည္ အေရးမၾကီး။ သူတစ္ပါးတို႔ သူ႔အား ယံုၾကည္မွဳနည္းသည္ကို သူ သိေသာ္ ျမင္ေသာ္လည္း စိတ္အားမငယ္၊ အေလွ်ာ့မေပး။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">သူ႔ယံုၾကည္မွဳျဖင့္ သူသာ လုပ္စရာရွိသည္ကို ထက္သန္စြာ လုပ္ကိုင္သြားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေအာင္ျမင္မွဳရေလသည္။ ၎ပုဂၢိဳလ္ (ကလင္ဂင္ပီးလ္) သည္ ယေန႔တိုင္ ေျခအိတ္နီနီမ်ားကို စြပ္ထားဆဲျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါ၌ သူ႔ကိုၾကည့္ျပီး ဘယ္သူကမွ် မရယ္ေမာၾကေတာ့ေပ။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">စာဖတ္သူ ျငင္းေကာင္းျငင္းမည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">'မင္းေျပာတာေတာ့ လြယ္တာေပါ့ အာ့တ္ရာ၊ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႔ဘဝဆိုတာ အဲသလိုတစ္ေယာက္တေလ ေအာင္ျမငါသြာတာမ်ိဳးကို လိုက္ျပီး စိတ္ကူးယဥ္လို႔မရဘူးကြ၊ အရွိကို အရွိအတိုင္း လက္ခံရတာပဲ၊ ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္းအေကာင္းေပါ့ကြာ၊ တို႔လိုလူမ်ိဳးေတြ အေနနဲ႔က ေအာင္ျမင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိေတာ့ပါဘူး' ဟူ၍ ေျပာေကာင္းေျပာပါမည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">အဓိပၸာယ္မရွိတာ ဟူ၍ပဲ ကၽြန္ေတာ္ဆိုခ်င္သည္။ အရွိကို အရွိအတိုင္း ဆိုသည္မွာ ဘာကိုဆိုလိုသနည္း။ ဘာေၾကာင့္ေကာ ျဖစ္သမွ် အေၾကာင္းအေကာင္းျဖစ္ရမွာနည္း။ ဒါေတြသည္ စင္စစ္ အရွံဳးသမားတို႔၏ စကားမ်ားသာျဖစ္သည္။ မိမိဘဝကို သူတစ္ပါး သတ္မွတ္သည့္ပံုစံအတိုင္း သို႔မဟုတ္ ကံၾကမၼာ စီမံသည့္အတိုင္းဟူ၍ တစ္ဖတ္သတ္ ခံယူေနစရာမလို။ ေတြ႔ၾကံဳရသမွ် အခက္အခဲကို ရင္ဆိုင္တိုက္ဖ်က္ရဲလွ်င္ ကိုယ့္ဘဝကို ကိုယ္လိုခ်င္သည့္ ပံုစံအတိုင္းျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးတည္ေထာင္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ကလပ္ဂင္ပီးလ္လို လူမ်ိဳးသည္ တစ္ေယာက္တေလသာ ရွိသည္မဟုတ္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ဂ်ယ္ရီဒန္ဆာကို ၾကည့္ပါဦး။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ဂ်ယ္ရီသည္ ေမြးရာပါ အားကစားသမားတစ္ေယာက္မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ၾကိဳးစားေလ့က်င့္သျဖင့္ သူသည္ တကၠဆပ္ျပည္နယ္ရွိ သူ႔ဇာတိျမိဳကေလးတြင္ တစ္ႏွစ္အတြက္ အထူးခၽြန္ဆံုးအားကစားသမားဆု ရရွိုသည္ အထိ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ အားကစား လူေတာ္မ်ား ေမြးျမဴရန္ လိုက္ရွာၾကသည့္ ေကာလိပ္ေက်ာင္းၾကီးမ်ားမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက သူ႔အား စိတ္ဝင္စားေၾကာင္းႏွင့္ စေကာလားရွစ္ ဆုေၾကးအျပည့္ျဖင့္ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ရေအာင္ စီစဥ္ေပးရန္ ဆႏၵရွိေၾကာင္း ေျပာဆိုၾကသည္။ သူကလည္း ေကာလိပ္တြင္ ေဘ့စေဘာသမားေကာင္း တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ ေလ့လာဆည္းပူးမည္ဟု ရည္ရြယ္ထားရာ ထိုအခ်ိန္အခါအဖို႔မူ သူ႔ဘဝသည္ ၾကံတိုင္းေအာင္ ေဆာင္တိုင္းေျမာက္သည့္ အေနအထားမ်ိဳးဟု ထင္မွတ္စရာ ျဖစ္ေနေပသည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">သို႔ေသာ္ မၾကာမီပင္ တကယ့္ဘဝႏွင့္ နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ရေတာ့၏။ စေကာလားရွစ္ ဆုေၾကးအျပည့္ျဖင့္ တက္ခြင့္မရဘဲ တစ္စိတ္ တစ္ေဒသျဖင့္ တက္လိုက တက္ပါဟူေသာ ကမ္းလွမ္းခ်က္မ်ိဳးသာ သူရလာသည္။ ထိုဆုေၾကးျဖင့္ ေက်ာင္းစရိတ္ မလံုေလာက္။ လိုေငြကို အိမ္ကလည္း ျဖည့္မေပးႏိုင္။ သို႔ေသာ္ အဆင္မေျပသည့္ၾကားထဲက သူၾကံဖန္ျပီး ေက်ာင္းတက္သည္။ သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းစာကို အာရံုအျပည့္မစိုက္ႏိုင္သျဖင့္ အခက္အခဲေတြ ၾကံဳလာရျပီး ေနာက္ဆံုးတြင္ ေကာလိပ္ေက်ာင္းမွ ထြက္လာခဲ့ရသည္။ ဇာတိျမိဳ႔သို႔ ျပန္လာကာ သူ႔အေဖႏွင့္အတူ ဓာတုပစၥည္း ကုမၸဏီတြင္ အလုပ္လုပ္ရသည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ဂ်ယ္ရီသည္ သူ႔အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ျပန္လွန္သံုးသပ္ကာ ငါ့ဘဝကေတာ့သြားျပီဟု ျမင္ခဲ့သည္။ သူ႔မွာ ေကာလိပ္ဒီဂရီ မရွိ။ နာမည္ေက်ာ္ ေဘ့စေဘာ သမားမျဖစ္။ ဆရာဝန္လည္း မျဖစ္။ သူ႔စိတ္၌ သူသည္ အလကားေကာင္ တစ္ေကာင္ ျဖစ္၍ေနေပသည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ ဂ်ယ္ရီသည္ လက္ေျမွာက္လိုုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူေနာက္ထပ္ မၾကိဳးစားေတာ့။ ဆက္လက္ယွဥ္ျပိဳင္ျခင္းလည္း မျပဳေတာ့။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">တစ္ေန႔တြင္ ဂ်ယ္ရီသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကုမၸဏီမွ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ႏွင့္ေတြ႔၏။ ၎ပုဂၢိဳလ္က ဂ်ယ္ရီသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုပ္ငန္းတြင္ အလြန္တန္ဖိုးရွိသူ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာႏိုင္သည္ဟု ျမင္၏။ သို႔ေသာ္ ဂ်ယ္ရီက စိတ္မဝင္စား။ ကုမၸဏီကို အနည္းအက်င္း အကဲခတ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္ကို သူျငင္းခဲ့သည္။ သူ႔အေနႏွင့္ တစ္စံုတစ္ရာျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္လာႏိုင္သည္ ဟု မယံုၾကည္သည့္သေဘာ ျဖစ္သည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ကိုးလတိတိ ျငင္းပယ္ေနခဲ့ျပီးသည္ေနာက္တြင္ ဂ်ယ္ရီ႔ ရင္ထဲတြင္ သူ႔ကိုယ္သူ ယံုၾကည္မွဳ စိတ္ဓာတ္ကေလးမ်ား ျပန္လည္ႏိုးထ လွဳပ္ရွားလာသည္။ စမ္းလုပ္ၾကည့္လွ်င္ ေအာင္ျမင္ခ်င္လည္း ေအာင္ျမင္မွာေပါ့၊ ဒါဟာ ငါ့အတြက္ ေအာင္ျမင္မွဳ လမ္းစ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္ စသည္ျဖင့္ ေတြးမိလာသည္။ သို႔ႏွင့္ေနာက္ဆံုးတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကုမၸဏီအလုပ္ကို လက္ခံျပီး ၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္ၾကည့္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ေလသည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ သူ႔ဘဝကို လံုးလံုးလ်ားလ်ား ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္ေပသည္။ ယေန႔ ဂ်ယ္ရီသည္ အေရာင္းဌာန၏ ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ၫႊန္ၾကားေရးမႉးျဖစ္ေနေခ်ျပီ။ သူ႔ ရာထူးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကုမၸဏီ၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းဆိုင္ရာ အျမင့္ဆံုးရာထူးတစ္ခု ျဖစ္သည္။ သူသည္ ဧရာမ လုပ္ငန္းဌာနၾကီးတစ္ခုကို စီမံခန္ခြဲေနရျပီး သူ၏ ေနထိုင္မႉအဆင့္အတန္းမွာလည္း ဓာတုပစၥည္းကုမၸဏီလုပ္သားဘဝႏွင့္ ကြာခ်င္တိုင္း ကြာျခားသြားခဲ့ျပီျဖစ္သည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">သူ႔ဘဝကို ျပန္၍ ငဲ့ေစာင္းၾကည့္လွ်င္ ကံေပးသမွ် ဟူေသာ အေတြးမ်ိဳးျဖင့္ လက္ေျမွာက္အရွံဳးေပးထားသည့္ အေနအထားမွေန၍ ယံုၾကည္စိတ္ကေလးျပန္လည္ႏိုးၾကားလာသျဖင့္ ဘဝတက္လမ္းပြင့္လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းရွင္းၾကီးျမင္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။</p>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">လူတိုင္းပင္ ဂ်ယ္ရီကဲ့သို႔ လွပေသာ ဘဝမ်ိဳးသာ တည္ေဆာက္ခ်င္ၾကေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး သိၾကပါ၏။ လူတိုင္းပင္ေအာင္ျမင္မွဳကိုလိုလားသည္။ လူတိုင္းပင္ စီးပြားေရး အေျခခိုင္ခ်င္သည္။ လူတိုင္းပင္ ေအာင္ျမင္ေသာ လုပ္ငန္းရွင္ ျဖစ္ခ်င္သည္။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္ခ်င္ရံုသက္သက္ျဖင့္ မျပီး။ လိုခ်င္တာ ကိုရေအာင္ျပိဳင္ယူဆိုင္ယူ တိုက္ယူရေပမည္။</p>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-51026779203702504802007-05-17T23:11:00.000+12:002007-05-17T23:13:19.638+12:00(၁.၂) စိတ္ကူယဥ္ အိမ္မက္မ်ား ေသဆံုးေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကသည့္အခ်ိန္<blockquote><p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;"><strong>
*#- ဒီစာအုပ္ဖတ္ရင္း ျမန္မာစာရိုက္နည္း က်င့္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ -#* </strong><br />
ၾကာသပေတး ၁၇ ၂၀၀၇<br />
ၾကာခ်ိန္ = ၃း၂၀<br />
စာမ်က္ႏွာ = ၉ - ၁၄<p></blockquote>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ငယ္ရြယ္စဥ္ ဘဝမွာ အထက္က ေဖာ္ျပထားခဲ့သည့္ ေသာၾကာေန႔ည ခံစားမွဳမ်ိဳး လူတိုင္းကိုယ္စီ ရွိခဲ့ၾကပါသည္။<br /><br />
သည့္ေနာက္ ဘာျဖစ္သနည္း။ အရြယ္ေရာက္သည့္အခ်ိန္မွာ ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၾကသနည္း။ ဘာေၾကာင့္ လူအေျမာက္အျမားမွာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ပ်က္ျပယ္ခဲ့ရသနည္း။
<br /><br />
အေၾကာင္းက ရွင္းရွင္းေလး ျဖစ္သည္။
<br /><br />
အထက္တန္းေက်ာင္းက ထြက္လာျပီး၊ သို႔မဟုတ္ ေကာလိပ္ေက်ာင္းက ဆင္းလာျပီးသည့္ေနာက္တြင္ ေလာကဓံတရား၏ ရိုက္ပုတ္ခ်က္ သို႔မဟုတ္ ယခင္က ေကာင္းလွသည္ ထင္ထားခဲ့သည့္ ေလာကၾကီး၏ ထိုးႏွက္ခ်က္ကို ျမိဳးျမိဳးျမက္ျမက္ကေလး ခံစားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။
<br /><br />
အလုပ္ရွာရသည္။ ရသည့္အလုပ္မွာမတည္ျမဲ။ သံုးၾကိမ္ေျပာင္းရသည္။ ေလးၾကိမ္ေျပာင္း ရသည္။ အလုပ္ဝင္စမွာေတာ့ ကုမၸဏီေတြက အာမာခံခ်က္ေတြ မက္လံုးေတြ အမ်ားၾကီး ေပးၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့လည္း တကယ္တမ္း ဘာမွ် ျဖစ္မလာ။ တျဖည္းျဖည္း ပို၍ပို၍ စိတ္အားပ်က္လာသည္။ သည္ၾကားထဲမွာပင္ အိမ္ေထာင္က်မည္။ ကေလးတစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ ေမြးမည္၊ တာဝန္ေတြက ပို၍မ်ားလာသည္။
<br /><br />
ဒဏ္ေတြ မ်ားလာသည့္တစ္ေန႔မွာ လက္ေျမွာက္အရွံဳးေပးစိတ္ ဝင္လာသည္။ ငါ့ဘဝမွာ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ျဖစ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့ဘူး၊ ေလာကၾကီးက ငါ့ကို တစ္ခ်က္ကေလးမွ မ်က္ႏွာသာ မေပးခဲ့ဘူး၊ ကံၾကမၼာအတိုင္းပဲ ရွိပါေစေတာ့ ဟူေသာ အေတြးမ်ိဳး ေတြးမိလာသည္။ ယခင္က ရွိခဲ့သည့္ သြက္လက္တက္ၾကြမွဳေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ ေလာကၾကီးထဲ တိုးဝင္ကာ မိမိစိတ္ၾကိဳက္ ေရြးခ်ယ္ထားေသာ အရာမ်ားကို ယူငင္ခံစားလိုက္မည္ဟု ရည္မွန္းခဲ့ၾကသူမ်ားသည္ စိတ္ပ်က္လက္ေလွ်ာ့ကာ ေနာက္ဆုတ္သြားၾကေတာ့သည္။
<br /><br />
မိမိကံၾကမၼာကို မိမိဖန္တီးမည္ဟူေသာ စိတ္ဓာတ္သည္ ေျပာင္းျပန္လန္ကာ ကံေပးသမွ်သာပဲ ဟူ၍ ျဖစ္လာသည္။ ၾကီးက်ယ္ေအာင္ျမင္ရမည္ဟု ရည္မွန္းထားခဲ့သူသည္ သူလို ငါလို မွန္တန္းေလာက္ျဖစ္လွ်င္ပင္ မဆိုးဘူး ဟူ၍ သေဘာထား ေျပာင္လဲလာခဲ့သည္။
<br /><br />
ဤသည္မွာ ရမ္း၍ေျပာေနျခင္းမဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ဘဝျဖစ္စဥ္ႏွင့္ယွဥ္၍ ေျပာၾကားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္၏ ဘဝျဖစ္စဥ္ႏွင့္ ယွဥ္၍ေျပာၾကားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘဝကို သံုးသပ္ရင္း အျခားဘဝတူတို႔ အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ဆက္စပ္သိျမင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
<br /><br />
ကၽြန္ေတာ္သည္ ငယ္ကံေကာင္းခဲ့သူ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ သားသမီးကို ခ်စ္တတ္ ဂရုစိုက္တတ္ေသာ မိဘႏွစ္ပါးမွ ေပါက္ဖြားခဲ့ပါသည္။ အေဖေရာ အေမပါ စိတ္ပ်က္ညီးညဴတတ္သူမ်ား မဟုတ္ၾက။ အေကာင္းျမင္စိတ္ျဖင့္ တက္ၾကြေနတတ္သူမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ အေဖသည္ ေဘာလံုးနည္းျပဆရာတစ္ဦးျဖစ္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ၾကီးျပင္းလာစဥ္ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုး ကၽြန္ေတာ့္အား ကူညီခဲ့ အားေပးခဲ့ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးခဲ့သည္။
<br /><br />
အထက္တန္းေက်ာင္းသို႔ ေရာက္သည့္အခါ၌လည္း အေတာ္ဆံုး အေကာင္းဆံုးဆိုေသာ နည္းျပဆရာမ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ရသည္။ ဆရာ ေတာ္မီေတလာႏွင့္ ဆရာ ဝက္စ္ေသာမတ္စ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုးပင္ ကၽြန္ေတာ္ကို ေဘာလံုးပညာ သင္ေပးၾကရံုမက၊ ကမၻာေပၚမွာ အေတာ္ဆံုး ေဘာလံုးသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ရမည္ဟူေသာ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးပါ ရိုက္သြင္းေပးခဲ့ၾကသည္။
<br /><br />
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနထိုင္ရာ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာျပည္နယ္ ကိုင္ရိုျမိဳ႔ကေလးမွာလည္း အလြန္ထူးျခားသည္။ လူဦးေရ တစ္ေသာင္းဝန္းက်င္သာ ရွိသည့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမိဳကေလးသည္ လူငယ္မ်ားကိုျပဳပ်ိဳးေထာင္ရာ၌ အျခားျမိဳ႔မ်ားမွ လူမ်ား အံ့ၾသရေလာက္ေအာင္ပင္ ထက္သန္တက္ၾကြလွသည္။
<br /><br />
ဤသို႔လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္၏ ငယ္ဘဝသည္ အလြန္ပင္ သာေတာင့္သာယာ ရွိခဲ့ရပါသည္္။ သည္ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသို႔ ေရာက္သည္။ ထိုေနာက္ ကေလးဘဝကတည္းက ခ်စ္ခဲ့ရသူ အင္ဂ်ီလာႏွင့္ လက္ထပ္သည္။ သည္အထိ ကၽြန္ေတာ္ဘဝ သာယာလွပဆဲ။
<br /><br />
သို႔ေသာ္ ထိုေနာက္တြင္ေတာ့ ေလာကၾကီးအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္တကယ္ နဖူးေတြ႔ ဒူးေတြ႔ စတင္ရင္ဆိုင္ရေတာ့သည္။ အေဖသည္ အသက္ ေလးဆယ္ရွစ္ႏွစ္အရြယ္တြင္ ရုတ္တရက္ ႏွလံုးေရာဂါျဖင့္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့သည္။ အေမ့မွာ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ကသီလင္တ ျဖစ္ေနသည့္အခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ္ျပႆနာႏွင့္ကိုယ္ မႏိုင္မနင္းျဖစ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္က ရည္မွန္းခဲ့သည့္ ေဘာလံုးနည္းျပဆရာတစ္ေယာက္၏ လစာမွာ နည္းပါးလွေခ်သည္။ ကၽြန္ေတာ္မွာ ဇနီးႏွင့္ သားသမီး ႏွစ္ေယာက္၏ တာဝန္ကလည္းရွိေနျပီ။
<br /><br />
သည္အခါ စီးပြားေရး ဖူလံုမွဳရွိေရး၊ ေငြေရးေၾကးေရးအတြက္ လံုျခံဳစိတ္ခ်ရေရးသည္ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝ အတြက္ ရည္မွန္းခ်က္တစ္ရပ္အျဖစ္ ေပၚထြက္လာသည္။ အပိုဝင္ေငြ ရေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ စတင္ၾကိဳးပမ္းေတာ့သည္။ ရေပါက္ရလမ္းေတြလိုက္ရွာသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္တြင္ ေသခ်ာေပါက္အခြင့္အေရးပဲဟု ထင္မိေသာ အရာေတြသည္ တကယ္လက္ေတြ႔ လုပ္ၾကည့္သည့္အခါ ထင္ထားတာႏွင့္ တျခားစီျဖစ္ေနခဲ့သည္။
<br /><br />
ေက်ာင္းသား ဘတ္စကက္ေဘာ ျပိဳင္ပြဲမ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္ဒိုင္လူၾကီးဝင္လုပ္သည္။ ေက်ာင္းသားမိဘမ်ား ႏွစ္ဖက္အသင္း နည္းျပဆရာမ်ားထံ အဆဲအဆိုခံရင္း သံုးနာရီေလာက္ ဘတ္စကက္ေဘာကြင္းကို ထက္ေအာက္စုန္ဆန္ေျပးလႊားျပီးေသာအခါ ဒိုင္လူၾကီးလုပ္ခ ေငြ ၁၂ ေဒၚလာရသည္။
<br /><br />
တစ္ႏွစ္တြင္မူ ကၽြန္ေတာ္လိုပင္ ေငြက်ပ္ေနသည့္ နည္းျပဆရာေတြ စုျပီး ခရစၥမတ္သစ္ပင္မ်ား ေရာင္းၾကသည္။ ေရခဲေအာင္ ေအးစက္ေနသည့္ ညအခ်ိန္ အိမ္ထဲတြင္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး မေနႏိုင္ဘဲ ႏွစ္ပတ္တိတိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒုကၡခံၾကရသည္။ ရရွိသည့္ေငြကို ခြဲေဝယူၾကေတာ့ တစ္ေယာက္လွ်င္ ၇၅ ေဒၚလာမွ်စီသာ ရၾကသည္။
<br /><br />
တစ္ေန႔တြင္ သတင္းစာတစ္ေစာင္၌ ေၾကာ္ျငာတစ္ခုေတြ႔ရသည္။ ေက်ာင္းဆရာမ်ား အားကစားနည္းျပမ်ားအတြက္ ဝင္ေငြအမ်ားအျပားရရွိေစမည့္ အခ်ိန္ပိုင္းလုပ္ငန္း တစ္ခုဟူ၍ ေၾကာ္ျငာထားသည္။ အလုပ္က စြယ္စံုက်မ္းမ်ားေရာင္းခ်ေသာ အလုပ္ ျဖစ္၏။ ကၽြန္ေတာ္က ေစ်းေရာင္းရမည့္အလုပ္ကို မဝံ့မရဲျဖစ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ခံစားရမည့္ ေကာ္မရွင္က အေတာ္ပင္မ်ားသည္။ သို႔ႏွင့္ပင္ အေရာင္းကိစၥ သင္ၾကားေပးသည့္ သင္တန္းေက်ာင္းကေလးတစ္ခုသို႔ ကၽြန္ေတာ္ သြားျဖစ္ခဲ့သည္။ သည္ေနာက္မွာေတာ့ အိမ္တံခါးေပါက္ေတြ လိုက္ေခါက္ကာ ေစ်းလည္ေရာင္းေသာ အလုပ္ကို စတင္ေလသည္။ တံခါးေတြက ေစ်းသည္မွန္းသိသည္ႏွင့္ တစ္ျပိဳင္နက္ ေျဗာင္းခနဲ ေျဗာင္းခနဲ ပိတ္သြားၾကသည္။ သည္ေလာက္အထိ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟူ၍ ေမွ်ာ္လင့္မထားခဲ့ရာ တျဖည္းျဖည္း ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္လာသည္။ အိမ္တံခါးေပါက္တစ္ခု ေရွ႔ေရာက္တိုင္း ရင္ထဲက ပ်ိဳ႔ခ်င္သလို ဗိုက္ထဲက ထိုးေအာင့္ခ်င္သလို ျဖစ္လာသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ေတာ့ စြယ္စံုက်မ္းႏွစ္စံုကၽြန္ေတာ္ေရာင္းျဖစ္ခဲ့သည္။ တစ္စံုကို ကၽြန္ေတာ့္ ဇနီးသည္က ဝယ္ယူျပီး တစ္စံုကို မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ဝယ္သြားသည္။
<br /><br />
သည္အေတြ႔အၾကံဳက ကၽြန္ေတာ္သည္ ေစ်းေရာင္းသည့္အလုပ္၌ စြံမည့္သူတစ္ဦး မဟုတ္ေၾကာင္း ျပသေနသလို ရွိခဲ့သည္။
<br /><br />
သို႔တိုင္ေအာင္ပင္ နည္းျပသင္တန္းတစ္ခု၌ အားကစားပစၥည္းသစ္မ်ားျဖန္႔ခ်ိေရာင္းခ်ရန္ စီစဥ္ေနသူတစ္ဦးႏွင့္ ေတြ႔ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ဝင္စားခဲ့ျပန္သည္။
<br /><br />
သူေရာင္းခ်မည့္ ကိုယ္ကာယ ေလ့က်င့္ခန္းသံုး ပစၥည္းကိရိယာမ်ားမွာ ေျပးခုန္ပစ္ အားကစားေလာကတြင္ အၾကီးအက်ယ္ ေခတ္စားလာႏိုင္သည္ဟု ယူဆရသည္။ ထို႔ျပင္ သူက ကၽြန္ေတာ္အား တစ္ဦးတည္း ကိုယ္စားလွယ္ သေဘာမ်ိဳးေပးမည္ဟုလည္းဆိုသည္။ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းအားတက္သြားသည္။ တကယ္ၾကီးပြားမည့္ လမ္းစကို ေျခခ်မိျပီဟု ယံုၾကည္လိုက္သည္။
<br /><br />
ထိုလူ႔ထံမွ ပစၥည္းအမယ္ေပါင္း ရာခ်ီ၍ ကၽြန္ေတာ္ ဝယ္ယူလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ဝယ္ျပီးေနာက္တြင္ ၎ပုဂၢိဳလ္သည္ ေတာင္ပိုင္းနယ္ တစ္ခြင္လံုး၌ လူတိုင္းကိုပင္ ကၽြန္ေတာ့္နည္းတူ တစ္ဦးတည္း ကိုယ္စားလွယ္ ခန္႔သြားခဲ့ေၾကာင္းသိရွိရေလသည္။
<br /><br />
မတက္ႏိုင္ေတာ့။ သည္ပစၥည္းေတြ သယ္ကာ ေစ်းသည္အလုပ္ကို ဆက္လုပ္ရျပန္သည္။ အၾကီးအက်ယ္ ေရပန္းစားလိမ့္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သည့္ ပစၥည္းမ်ားကို လူေတြ စိတ္မဝင္စားၾက။ ကိုယ္ကိုျမင္မွ တံခါးပိတ္ပစ္လိုက္သည့္ ဒဏ္ကို ၾကိတ္မွိတ္ခံကာ ေန႔စဥ္ အားတင္းျပီး ကၽြန္ေတာ္ ထြက္ခဲ့ရသည္။ ေနာက္ဆံုးစာရင္းခ်ဳပ္သည့္အခါ၌မူ ကၽြန္ေတာ္ခံခဲ့ရသမွ် ဒုကၡအတြက္ ေဒၚလာႏွစ္ရာသံုးရာမွ်ခံစားရေလသည္။
<br /><br />
စာဖတ္သူ မည္သို႔သေဘာရပါသနည္း။ ငါလည္း အလားတူၾကံဳခဲ့ဖူးတာပဲဟု ေတြးေနမိပါသလား။
<br /><br />
မွန္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးပင္ သည္သေဘာမ်ိဳး ၾကံဳခဲ့ရဖူးပါသည္။ သည္အေတြ႔အၾကံဳေတြသည္ သင္တို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ စိတ္ကူးယဥ္အိမ္မက္ေတြ အားလံုးကို ထုေခ်ဖ်က္ဆီးပစ္သည့္ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားပဲ ျဖစ္ပါသည္။ အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးစားခဲ့သည့္ၾကားက နာလန္မထူႏိုင္ေအာင္ ရိုက္ခ်ိဳးခံလိုက္ရသည့္အခါ ေနာက္ထပ္ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ စိတ္ဓာတ္က်ဆင္းသြားရေပသည္။
<br /><br />
ေနာက္ပိုင္း၌ ကၽြန္ေတာ္သည္ အာမခံကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးအျဖစ္အခ်ိန္ပိုင္း လုပ္ကိုင္ရင္း ေအာင္ျမင္မွဳ အတန္အသင့္ ရရွိခံစားခဲ့ရပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေအ၊ အယ္လ္္၊ ဝီလ်ံ(စ) ကုမၸဏီကို တည္ေထာင္မည္ ၾကံစည္ေသာအခါ၌မူ အေႏွာက္အယွက္ အဟန္႔အတားေတြကို ကၽြန္ေတာ္ မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ အဆမတန္ၾကံဳလာရျပန္သည္။
<br /><br />
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေရာင္းလုပ္ငန္းကို တြဲကိုင္ေပးမည့္ ကုမၸဏီတစ္ခုလိုက္ရွာစဥ္က အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကိုေျပာပါမည္။ အာမခံကုမၸဏီအၾကီးအကဲမ်ားႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ဆံုစကားေျပာခြင့္ရရန္ ၾကိဳးစားသည္။ မေအာင္ျမင္။ သူတို႔ႏွင္ ေတြ႔ခြင့္ရေရးမွာ မလြယ္ကူ။ သို႔ေသာ္ တစ္ၾကိမ္တြင္ေတာ့ ေဘာ္စတြန္ျမိဳ႔ရွိ နာမည္ၾကီး ကုမၸဏီတစ္ခုမွ အၾကီးအကဲႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခြင့္ရသည္။ စကားေျပာရသည္မွာ သိပ္မဆိုးလွ။ ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္ေလး အားတက္သြားသည္။ မ်ားမၾကာမီ ၎ပုဂၢိဳလ္ၾကီးသည္ အတၱလန္တာျမိဳ႔သို႔ ေရာက္ရွိေနစဥ္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ေတြ႔ခ်င္ပါသည္ဟု ဆက္သြယ္အေၾကာင္းၾကားသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လုပ္ငန္းကို သူ႔ကုမၸဏီက ကိုင္ေပးရန္ လက္ခံလိုက္ျပီဟူေသာသတင္းကို ေျပာၾကားရန္ ေခၚျခင္းျဖစ္မည္ဟု ယူဆျပီး ကၽြန္ေတာ္ အေတာ္ပင္ ဝမ္းသာအားရျဖစ္သြားသည္။ ျမိဳ႔လယ္ေကာင္ရွိ ပိခ်္ထရီး ပလာဇာ ဟိုတယ္တြင္ သူႏွင့္အတူ ညစာစားရင္း စကားေျပာရသည္။
<br /><br />
အာလာပ သလႅာပ ေျပာျပီးေနာက္ သူက ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ကာ
<br /><br />
'ဒီမွာ အာ့တ္၊ ကိုယ္ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ျပီးျပီ၊ ေမာင္ရင့္ အစီအစဥ္ ဘယ္လိုမွ ေအာင္ျမင္မွာ မဟုတ္ဘူး' ဟူ၍ ေျပာခ်လိုက္သည္။
<br /><br />
သူ ကၽြန္ေတာ္ကို တမင္တကာ မညွာမတာလုပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူရည္ရြယ္သည့္အတိုင္း ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အထိနာသြားခဲ့သည္။ ခ်က္ခ်င္းအိမ္ျပန္ေျပးကာ ဘယ္သူႏွင့္မွ် အေတြ႔မခံဘဲ တံခါးအလံုပိတ္ျပီးသာ ေနလိုက္ခ်င္ေတာ့သလို ခံစားလိုက္မိသည္။
<br /><br />
သို႔ေသာ္ ဒါက ထိုအခိုက္အတန္႔ ခံစားမွဳျဖစ္သည္။
<br /><br />
တကယ္တမ္း ကၽြန္ေတာ္ အေလွ်ာ့မေပးခဲ့ပါ။ စင္စစ္ထိုပုဂၢိဳလ္္၏ အျပဳအမူကပင္ ကၽြန္ေတာ့္အား ဒီအလုပ္ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ျပမယ္ဟူ၍ ခိုင္မာျပတ္သားစိတ္ဝင္ေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္သလို ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ အျခားသူတစ္ေယာက္၏ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚရွဳျမင္ပံု ကၽြန္ေတာ္စိတ္ကူမ်ားအေပၚ ရွဳျမင္ပံုမ်ားေၾကာင့္ကား ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွ် လက္ေျမွာက္အရွံဳးေပးမည္ မဟုတ္ဟူ၍ ကၽြန္ေတာ္စိတ္တြင္ ျပတ္သားစြာ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိသည္။
</p>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-13602022.post-53190081107072958562007-05-11T22:34:00.000+12:002007-05-11T22:35:30.803+12:00(၁.၁) ေသာၾကာေန႔ည ခံစားမွဳ<blockquote><p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;"><strong>
*#- ဒီစာအုပ္ဖတ္ရင္း ျမန္မာစာရိုက္နည္း က်င့္ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ -#* </strong><br />
ေသာၾကာ ၁၁ ၂၀၀၇<br />
ၾကာခ်ိန္ = ၀း၂၀<br />
စာမ်က္ႏွာ = ၈ - ၉<p></blockquote>
<p lang="my" style="font-family: Zawgyi-One;">ကၽြန္ေတာ္သည္ အထက္တန္းေက်ာင္း ရပ္ဂဘီ ေဘာနည္းျပဆရာအျဖစ္ ခုနစ္ႏွစ္ လုပ္ဖူး၏။ ထိုကာလသည္ ကၽြန္ေတာ့္ဘဝအတြက္ အျမဲအမွတ္ရစရာ ကာလတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့၏။ ေဘာပြဲက်င္းပသည့္ ေသာၾကာေန႔ညမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ မေမ့ႏိုင္။ ေဘာလံုးအသင္းမွ လူငယ္မ်ား ဝတ္စံုေတြ ကိုယ္စီဝတ္ဆင္ၾကမည္။ [ရပ္ဂဘီေဘာမွာ ကန္သည့္ေဘာလံုး (Soccer) ထက္ ၾကမ္းတမ္းသျဖင့္ အနာတရ မျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္သည့္ ဝတ္စံုမ်ား ဝတ္ၾကရသည္။] သူတို႔အားလံုး စိတ္ဓာတ္ေတြ အရမ္းတက္ၾကြေနၾကမည္။ အားေပးၾကသည့္ အတန္းေဖာ္မိန္းကေလးမ်ားက ပန္းဖြားမ်ား ေဝွ႔ယမ္းကာ ခုန္ၾကကၾကမည္။ ေက်ာင္းတီးဝိုင္းက ေအာင္ပြဲေတးကို ဟစ္ေၾကြးမည္။ ပရိတ္က တစ္ခဲနက္ ေအာ္ၾကဟစ္ၾက လက္ခုပ္ၾသဘာေပးၾကမည္။<br /><br />
သည္အရြယ္ လူငယ္ေလးမ်ားအား သင္ၾကားျပသေပးရသည့္ အလုပ္ကို ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ပင္ ခင္တြယ္ျမတ္ႏိုးခဲ့သည္။ ဘဝ၏ အခက္အခဲေတြႏွင့္ မရင္ဆိုင္ မၾကံဳေတြ႔ရေသးသည့္ အခ်ိန္ စိတ္ကူးယဥ္အိမ္မက္ေတြ ရည္မွန္းခ်က္ အစီအစဥ္ေတြ ျပည့္ျပည့္ဝဝလွလွပပၾကီး ရွိေနၾကသည့္သူတို႔ေလးေတြ၏ ရႊန္လန္းေသာ မ်က္ႏွာမ်ားကို ၾကည့္ရျမင္ရသည္မွာ အလြန္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလွသည္။<br /><br />
သည္အခ်ိန္ကာလ သူတို႔ဘဝမွာ စိတ္လွဳပ္ရွားတက္ၾကြဖြယ္ရာ အေတြ႔အၾကံဳသစ္ေတြ ျပည့္လွ်မ္းလ်က္ရွိေနသည္။ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ခ်ိန္းခ်က္ေတြ႔ဆံုတတ္ၾကျပီ၊ အရာရာကို စူးစမ္းမွဳျပဳၾကျပီး၊ ကားေမာင္းသင္ၾကျပီ၊ ကားေမာင္းလိုင္စင္ ကိုင္ေဆာင္ခြင့္ရွိသည့္အရြယ္သို႔ ေရာက္ေတာ့မည္၊ အခ်ိဳ႔လည္း ကိုင္ေဆာင္ေနၾကရျပီ၊ အားကစားအသင္းမ်ား၊ ကလပ္မ်ား၊ လူမွုေရးဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ အုပ္စုမ်ားထဲ စတင္ဝင္ေရာက္ၾကျပီ။<br /><br />
ျခံဳ၍ေျပာရလွ်င္ သူတို႔အတြက္ ေလာကၾကီးသည္ ေရြးခ်ယ္ယူငင္စရာေတြ မ်ားျပားလွေသာ ၾကြယ္ဝျပည့္စံုသည့္ ေလာကၾကီး၊ လူတိုင္းအတြက္ အခြင့္အလမ္းေတြ အမ်ားၾကီး ဖြင့္လွစ္ေပးထားသည့္ ေနခ်င့္စဖြယ္ ေလာကၾကီး ျဖစ္ေနေလသည္။</p>Mayveloushttp://www.blogger.com/profile/02483979367354264701noreply@blogger.com0