Hunting Elephants and Tigers

ေန႔လည္က အလုပ္နဲနဲအားသြားလို႔၊ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္း ကဗ်ာႏွစ္ပုဒ္ ဖတ္ျဖစ္သြားတယ္။
တစ္ေယာက္ေရးတာကို၊ ေနာက္တစ္ေယာက္က ျပန္ခံစားေရးတဲ့ သေဘာထင္တယ္။
ကၽြန္မ ႏွစ္ပုဒ္လံုးကို၊ နားလည္ေအာင္ ၾကိုးစားပီး ခံစားၾကည့္တယ္။
သိပ္နားမလည္လိုက္ဘူး။ ကိစၥမရွိပါဘူး။
ကဗ်ာေရးသူကလဲ သူ႔ခံစားမွဳနဲ႔သူ။ ဖတ္သူကလဲ ကိုယ့္ခံစားမွဳနဲကိုယ္ပဲ။
အဓိပၸါယ္ တသမွတ္ထဲ ထြက္စရာမလိုဘူး။ ဖတ္လို႔ စိတ္ထဲ တမ်ိဳးျဖစ္သြားရင္ ပီးတာပါပဲ။
ကၽြန္မလဲ ဖတ္ပီး "သိပ္နားမလည္လိုက္ဘူး၊ ေခာင္းစဥ္ကေတာ့ မိုက္တယ္" ဆိုတဲ့ တမ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္။
အဲဒါနဲ႔ပဲ သူတို႔လို ဆင္ဖမ္း၊ က်ားဖမ္း၊ ဖမ္းၾကည့္စမ္းမယ္ဆိုပီး၊ အားအားယားယား လက္သယမ္းလိုက္တယ္။

လာဟဲ့

ဆင္ဖမ္းမယ္၊ က်ားဖမ္းမယ္

ဆင္ဖမ္းမယ္၊ က်ားဖမ္းမယ္။
အက်ပ္အတည္းမ်ားလွတဲ့၊ လက္တေလာ စီးပြားေရးစနစ္မွာ၊
က်ားေရကိုဆုတ္၊ ဆင္စြယ္ခုတ္ပီး၊ အျပတ္လူလုပ္ပစ္လိုက္မယ္။

တက္တူးမထိုးဘူး၊ သိုင္းကြက္မနင္းဘူး၊ စကားနဲတယ္။
ဆင္ေပါက္တို႔ ထက္ (အတြက္) ေတာ့၊ ဓါးရဲပါတယ္၊
သြားၿဖဲကာ၊ ခ်ိဳမက်ိဴးသ၍ ေပါ့။

ၾကံဴးဝါးျပီး၊ လံုးပါးပါး မသြားခ်င္ပါဘူးေလ၊
ရာဇာေတြ အာဏာ ထက္ေတာ့၊ တက္စ္ ေတြအမ်ားၾကီးေဆာင္ရတတ္တယ္၊
ေတာ္ၾကာ ေမွာင္ခိုေစ်းထဲ၊ ေၾကာင္သူခိုးဝင္ဖမ္းတာလဲ ခံရဦးမယ္။

သူ ေသခ်င္ေသ ေက်ပေစ၊
ဘယ္သူႏိိုင္ႏိုင္၊ ငါမရွံဳးဖို႔ပဲ အေရးၾကီးတယ္။

အၾကံတူ၊ ရန္သူေတြ မ်ားသမို႔၊
ဝမ္းထဲပဲ လွ်ိဳထားရမယ္။

တိတ္တိတ္ေလး နဲ႔၊ ေနာက္မွပဲ အေျမွာက္နဲ႔ ေဆာ္မယ္။

ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့၊ ေဒဝါလီက၊
ေဗ်ာက္အိုးနဲနဲ သြားဝယ္ထားတယ္။

ေသစမ္းဟယ္။
ေသၾကစမ္းဟယ္။
ေခြးအူမွာေတာ့ နဲနဲေၾကာက္တယ္။
ဆင္ဖမ္းမယ္၊ က်ားဖမ္းမယ္။

ေမဗလပ္စ္
၁၆၊ ၁၀၊ ၀၉ - ညေန ၆း၀၀ နာရီ

ေလာေလာဆယ္ေတာ့ FarmVille ေပၚမွာ ဆင္ ၅ ေကာင္ဖမ္းထားျပီးပီ။ က်ားေတာ့ ဘယ္နားလိုက္ရွာ ဖမ္းရမလဲမသိေသးဘူး။ ဟို neighbour အစ္မ တစ္ေယာက္စီမွာ၊ ဆင္တပ္ၾကီး တစ္တပ္ေတြ႔လို႔ နဲနဲျဖံဳသြားတယ္။ အေကာင္ ၃၀ ေက်ာ္မယ္ထင္တယ္။ နည္းေလး၊ လမ္းေလး သြားေမးထားဦးမွ။

ဆင္စေမြးေတာ့ ဘာမ်ားရမလဲေပါ့ေနာ၊ ေမွ်ာ္တလင့္လင့္နဲ႔။ ဆင္စြယ္ပဲ ျဖတ္ေရာင္းရေတာ့မလိုလို၊ ဆင္မွီးပဲ ႏွဳပ္ေရာင္းရေတာ့မလိုလိုနဲ႔၊ ရလဲရေရာ "collect circus peanuts" တဲ့...ေသစမ္း။

တေန႔က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ့ ဂ်ီေတာ့ခ္ စေတးတက္စ္ မွာေရးထားတယ္
"မာန တံခြန္ မိုးသို႔ခၽြန္လည္း၊ မစင္စြန္႔က ဖင္ခၽြတ္ရ၏" တဲ့။
မွန္လိုက္ေလ၊ တယ္ေတာ္တဲ့စာပါလား ဆိုပီး ေကာင္းေကာင္းရီလိုက္ပါေသးတယ္။

ဒါနဲ႔ ငါဆက္ေတြးမိတယ္...

တခ်ိဳ႕က ငါ့ကို ေျပာၾကတယ္၊ အဲဒီ စေတးတက္စ္ တင္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း အပါအဝင္ပါပဲ၊
"နင္ တယ္မာနၾကီးပါလား" တဲ့၊ "နင္ကၾကီးက်ယ္တယ္ေပါ့" တဲ့။
တခါတေလ ငါစိတ္ၾကည္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတို႔စြတ္ဆြဲခ်က္ မဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ျပန္ျငင္းဆို၊ ရွင္းလင္းခ်က္ ထုတ္တတ္ပါတယ္။
မ်ားေသာအားျဖင့္ကေတာ့ ဘယ္သူေတြ ဘာလာေျပာေျပာ ငါဂရုမစိုက္တတ္ဘူး။
အခ်ိန္ကုန္ခံပီး ရွင္းျပခ်က္လဲ ထုတ္မေနႏိုင္/ထုတ္မျပခဲ့ဘူး။

ငါ့ကိုယ္ငါ ခံယူခ်က္ကေတာ့ "ငါဟာ မာနၾကီးသူ တစ္ေယာက္မဟုတ္။
ငါဟာ လူမွဳဆက္ဆံေရး အလြန္ညံ့ဖ်င္းျပီး အတၱၾကီးသူ တစ္ေယာက္သာျဖစ္တယ္" လို႔ပါပဲ။
ငါသည္ "ငါ" ဆိုေသာ စာလံုးတစ္လံုးထဲကိုသာ နားလည္ေသာ အတၱသမားတစ္ေယာက္သာျဖစ္တယ္။
ငါ့ရဲ့ အတၱၾကီးမွဳကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မာနၾကီးခ်င္းျဖစ္တယ္ လို႔အထင္လြဲ ေခါင္းဆင္တပ္ၾကတယ္။
ငါ့မွာ "ငါ" ကလြဲလို႔ ျပန္ေျပာစရာ စကားလံုး မၾကြယ္ဝဘူး။

ငါ့ကို အပိုစကားေတြ လာမေျပာပါနဲ႔။
ငါဟာ ငါအခင္ဆံုး၊ အတြယ္တာဆံုး "ငါ" နဲ႔ေတာင္၊ မလိုရင္ စကားအပို မေျပာတတ္သူ။
ငါ ေသာက္သိပ္ဂရုမစိုက္တဲ့ မင္းတို႔ေျပာလာတဲ့ စကားပိုေတြကို စိတ္/ေခါင္းရွဳပ္ခံ စဥ္းစားမေနႏိုင္ဘူး။
ငါ့ အတၱနဲ႔ ငါ၊ ငါ့ ကမ႓ာမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနသူပါ။
ငါ့ အတြက္ ငါ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မလိုအပ္(ေသး)သလို၊ ငါ့ ကိုလဲ ဘယ္သူမွ မလိုအပ္ၾကပါနဲ႔ (ဦး)။

ငါဟာ အရပ္ပုသေလာက္ အလြန္ စိတ္တိုတတ္တဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါ။
တခါတေလ ငါ တိတ္တဆိတ္ ျငိမ္သက္ေနမိပါတယ္။
ေကာင္းေသာျငိမ္သက္ျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ မေကာင္းေသာျငိမ္သက္ျခင္းလဲ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
အေသျခာဆံုးတခုကေတာ့ ငါ့ကိုယ္ငါ ခဏေလးအနားေပးလိုက္တာပါပဲ။

ငါ့မွာ လုပ္စရာေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနတယ္။
ငါအလုပ္မ်ားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စကားအပိုေတြလာမေျပာၾကပါနဲ႔၊
ငါ့နားထဲ တလံုးမွ ဝင္မွာမဟုတ္သလို၊ မင္းတို႔လဲ အာေညာင္းသက္သာေအာင္လို႔ပါ။

ခဏေလာက္ ငါ့ကိုေလ... တရားလာမေဟာၾကပါနဲ႔ဦး။
အတၱၾကီးတဲ့ ငါ...
ေလာဘေတြး ေတြး၊ ေဒါသေတြ ေမြးျပီး၊ ေမာဟလဲ နဲနဲပြားလုိက္ပရေစဦး၊
အလြန္တိုေတာင္းတဲ့ ကိေလသာ ကာမဘံုမွာ၊ ခဏေလး ငရဲယူ ေပ်ာ္ေမြ႔ပရေစ၊
ငါလုပ္ဖူးတယ္ရွိေအာင္ လုပ္လိုက္ၾကည့္ခ်င္လုိ႔ပါ။
ငါဟာ ဘုရားျဖစ္(ေဆာက္)မယ့္ အုတ္နီခဲ မဟုတ္သလို၊
ေက်ာင္းေဆာက္၊ လမ္းေဖာက္၊ နတ္ျပည္တက္ျပီး၊
သၾကားမင္း ေမာင္ၾကီး မာဃရဲ့ အေျမွာင္မယားလဲ မလုပ္ခ်င္ေသးဘူး။

အဲဒီေလာက္ မိုက္လံုးၾကီးတဲ့ငါ့ကို၊ အပိုစကားေတြ လာမေျပာပါနဲ႔။
ငါ့ဒုကၡနဲ႔ငါ ခဏေလး လႊတ္ထားေပးလိုက္စမ္းပါ။
ငါ ဆင္ခ်င္ထံုတရား ရွိေနေသးသေရြ႕ေတာ့၊ ဒီ့ထက္မဆိုးေအာင္ ၾကိဳးစားေနမွာပါ။
ငါ့မွာ ဆပ္ရမယ့္ ေက်းဇူးေတြ မ်ားလြန္းေနလို႔၊ မင္းတို႔ဆီမွာ ေက်းဇူးအေၾကြး ထပ္မတင္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵသက္သက္ပါ။
တရားသေဘာ စိတ္မေနာမွာ၊ မွတ္ယူမျပတ္ ေန႔စဥ္က်က္ၾကတဲ့ ေက်းဇူးရွင္ လူၾကီးမင္းမ်ား၊
ဒီက အမိုက္မကို သေဘာထားၾကီးစြာ နားလည္ေပးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ထားပါတယ္။

ခဏေတာ့ ငါ့ရဲ့ ခပ္စြာစြာ စကားလံုးေတြကို ဝွက္ပီး၊ ငါျငိမ္ျငိမ္ေလး ေငးေနပရေစ။
အလြန္ညိမ့္ေညာင္းတဲ့ တိတ္ဆိတ္ျခင္းသံစဥ္ကို ငါခံစားၾကည့္ေနခ်င္းသာျဖစ္ပါတယ္။

က်န္းခန္႔သာလို႔ မာပါစရွင္...မေရးတာၾကာလို႔ ေရးလိုက္ပါဦးမလားလို႔...

ဒီမွာ ခုေလးတင္ ကၽြန္မတို႔ ညစာစားပီးပါတယ္။ စားပီးတိုင္း လုပ္ေနၾက ရန္စခ်င္းအလုပ္ကို ကၽြန္မေမာင္က စတင္လိုက္ပါတယ္။

"မစု ဝါ့ခ်္ မိုင္ ဒစ္ခ်က္စ္၊" အသံျပက္နဲ႔ မထီမဲ့ျမင္ ခပ္ထန္ထန္ေျပာျပီး သူ႔ ပန္းကန္ကိုကၽြန္မေစးေနတဲ့ေဘးမွာ လာျပစ္တင္လိုက္တယ္။

ကၽြန္မကလဲ ျပန္ေျပာေနက် "ႏိုး၊ အိုင္ ဒံု႔ လိုက္ခ္ ယူ" ဆိုပီး ခပ္ထန္ထန္ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ သူကလဲ အားက်မခံ "ယူ ဒံု႔ နိ တူ လိုက္ခ္ မီ၊ ဂ်က္စ္ ဝါ့ခ်္ မိုင္ ဒစ္ခ်က္စ္" ဆိုပီး ျပန္ပက္ပါေရာ။ ကၽြန္မက "ဒိုင္း ယူ အိဒိယက္" လို႔ျပန္ေကာလိုက္တာကို သူက နင့္ကိုနားမေထာင္ေနဘူး၊ ငါမၾကားဘူး၊ လံုးဝဂရုမစိုက္ဘူးဆိုတဲ့ စတိုင္မ်ိဳးနဲ႔ "ဖခ်္ရွီးးး(ရွဴးး)" ဆိုပီး သံေတြးဆင္ေအာင္ မွဳတ္သြားပါတယ္။

ကၽြန္မကလဲ ေအာင္မာဘယ္ရမလဲေပါ့ ဒါမ်ိဳးငါ့ကို လာေၾကာလို႔ရစတမ္းလားဆိုပီး သူ႔ရဲ့ "ဖခ်္ရွီးးး(ရွဴးး)" ေလမွဳတ္သံကို ဗမာငပိသံဖမ္းပီး "ဘြတ္၊ ခၽြတ္၊ ဒိုင္း။ ဒိုင္း ယူ စတုပစ္" ဆိုပီး အျပန္အလွန္ ရန္ေတြ႕ျပစ္လိုက္တာေပါ့။

အင္း...ပန္းကန္ေစးရင္း သူတျပန္ ကိုယ္တျပန္ ေလကုန္ခံ ရန္ျဖစ္တမ္း ကစားျပီးသကာလ ခဏအၾကာေတာ့...ကၽြန္မေခါင္းထဲ...
အက္ဒီဆင္ လွ်က္စစ္မီး တီထြင္လို႔ ရသြားသလို "တြင္င္ငင္ငင္" ဆိုပီး မီးလံုးေလးပြင့္၊
အာခီမီဒီး ကိုယ္လံုးတီးနဲ႔ ေရခ်ိဳးကန္ထဲကထ "ယူရစ္ကာ" လို႔ထေအာ္သလို၊ တယ္ေတာ္တဲ႔ငါလဟဲ့ ခုမွပဲသေဘာက္ေပါ သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္ဆိုပီး၊ ကေလးဘဝဆိုခဲ့တဲ့ အီးဘြတ္တရာေဟာတမ္း အေၾကာင္းကို ျပန္ေျပာင္းေအာင့္ေမ့ပီး၊ အငယ္ေကာင္ကို ရွင္းလင္းတမ္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့သည္။

"အိုး အိုး ယူႏိုး၊ အိုင္ ဂ်က္စ္ ရီရရ္လိုက္ဇ္ ေဟာင္း စမါ့ တဲ ကစ္ဒ္ အာ" ဗမာကေလးငယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံျခားေရးရာ ဗဟုသုတ အလြန္ရွိေၾကာင္း၊ အေတြး အေခၚ အလြန္ေျပာင္ေျမာက္ေၾကာင္း ခ်ီးမြမ္းခမ္း ထုတ္လိုက္တာေပါ့။

ဒီလိုေလ...
ကၽြန္မတို႔ ကေလးတုန္းက လက္ညွိဳးထိုးကဗ်ာဆိုခဲ့ပါေရာလား... "အီး အီး ဘယ္သူေပါက္၊ ေမာင္ေပါက္၊ ေပါက္တဲ့လူ မွန္မွန္ေျပာ အီးဘြတ္တရာေဟာ။ ေဟာလို႔မေသ သံပရာရည္၊ ဘြတ္၊ ခၽြတ္၊ ဒိုင္း" ဒိုင္းလို႔ လက္ညွိဳးအထိုးခံရသူကို အီးေပါက္တဲ့လူဆိုပီး တရားစီရင္ၾကပါေရာလား။ (ခုေခတ္ကေလးေတြ အီးေပါက္ေကာင္ဘယ္လိုေဖာ္သလဲမသိပါ)

ခုျပန္စဥ္းစားၾကည့္မွ ဒီကဗ်ာေရးတဲ့သူဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္မိေတာ့တယ္။ သူဟာ ႏိုင္ငံျခားေရးရာ အျမင္ အလြန္ေရွ႕သြားတဲ့သူပဲ။ အၾကားအျမင္လဲ နဲနဲေပါက္ေနပံုရတယ္။ အဂၤလိပ္ စကားလဲ အေတာ္အတန္ တတ္ပံုပဲ။ ၾကည့္ပါလား ဟိုတေန႔တုန္းကတင္ အေမရိကန္ သမ္မတေဟာင္းျဖစ္သြားတဲ့ မစ္စတာ ဘြတ္ခ်္ ကို ေမတ္တာပို႔ထားတာ။ အေတာ္စိတ္ၾကီးတာပါ သူက ကဗ်ာထဲမွာ မက္ေဆ့ခ်္ ထည့္ပီး ေရးထားတာ၊ "ဘြတ္ခ်္ ရြွတ္ ဒိုင္း" တဲ့။ မစ္စတာ ဘြတ္ခ်္ ေသသင့္ေၾကာင္း ကေလးေတြရဲ့ အီးေပါက္တရားေဟာစာတမ္းထဲထည့္ပီး သူ႔ကို ဘယ္ေလာက္ၾကည္ညိဳေၾကာင္း ေမတ္တာ ပို႔လိုက္တာပဲေနာ္။

အင္း အင္း...ဒါနဲ႔တင္ မပီးဘူး...ကၽြန္မရဲ့ အေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ အက်င့္ေလးအရ ဒါေလးေတြ ဆက္ေတြးမိပါေရာလား။ (သည္းခံၾကပါ၊ အရူး အေတြးေၾကာက နဲနဲရွည္တယ္)

ကၽြန္မအဲ့ဒီကဗ်ာကိုဆိုခဲ့တုန္းက ၆ႏွစ္၊ ၈ႏွစ္၊ ႏွပ္ခ်ီးတြဲေလာင္းအရြယ္ေပါ့။ (မွတ္ခ်က္။ ကၽြန္မႏွပ္ခ်ီး မတြဲေလာင္းခဲ့ပါ။ ကေလာ္ပဲ ကေလာ္ခဲ့ပါသည္။ "ဖစ္ဂါ ေအာ့ဖ္ စပိခ်္" မွ်သာျဖစ္ပါသည္) အဲဒီတုန္းက မွတ္မိသေလာက္ဆို ၄၂ ေယာက္ေျမာက္ သမ္မတ ေဘး ကလင္တန္ ေပါ့။ ၄၃ ေယာက္ေျမာက္ ဘြတ္ခ်္ ကဘယ္ေနမွန္း မသိေသးဘူး၊ ကဗ်ာကလဲ ေပၚတာအေတာ္ၾကာေနပီျဖစ္ပံုရတယ္...ဆိုေတာ့...

ေသေသခ်ာခ်ာ သံုးသပ္ၾကည့္ေတာ့ ဒီ ဘြတ္ခ်္ကို ေျပာတာမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ အခု ဘြတ္ခ်္ရဲ့ ခမည္းေတာ္ ဘဘၾကီး ဘြတ္ခ်္၊ ၄၁ ေယာက္ေျမာက္ သမ္မတ၊ အတြက္ဆပ္ထားတာ ပိုျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အေဖေရာ၊ သားေရာ ကံဆပ္ၾကတယ္ထင္တယ္၊ သူတို႔ သမ္မတ သက္တမ္းမွာ စစ္ျဖစ္ရတယ္ ဆိုေတာ့ သူတုိ႔ကို အလိုတူတဲ့လူေတြရွိသလို၊ ေစာဏက အီးဘြတ္တရား ကဗ်ာဆရာလို အျမင္ကပ္တဲ့လူေတြလဲ ရွိမွာေပါ့ေနာ။ အင္း ထားပါေတာ့ ဘယ္ ဘြတ္ခ်္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကဗ်ာေလးက ႏွစ္ေယာက္စလံုးနဲ႔ အလြန္းတင့္သြားတာပဲဆိုပီး ခ်ီးက်ဴးရင္း ကၽြန္မအေတြး အမွ်င္တမ္းကို အဆံုးသပ္လိုက္ပါေတာ့သည္။

စာၾကြင္း။
ဒါေလးကေတာ့ ဒီပိုစ့္ကိုေရးေနတုန္း ကၽြန္မမွတ္သားလိုက္ရတယ္ စာတိုစာစေလးပါ။

ကၽြန္မ။ ေဟး ေဟး ဖိုးသား "ဖစ္ဂါ ေအာ့ဖ္ စပိခ်္" ကို ျမန္မာလို ဘာေခၚလဲ။
(...)

ေမၾကီး။ ခိုင္းႏွိဳင္းတာလား
ကၽြန္မ။ ခိုင္းႏွိဳင္းတာ?...အင္း နီးစပ္တယ္...ဒါေပမယ့္ တမ်ိဳးပဲ ေနာက္ထပ္ အသံုးအႏွံဳးမရွိဘူးလား...ဟင္ ေဖၾကီး?

ေဖၾကီး။ ရူပကလကၤာ
ကၽြန္မ။ ဟမ္...ဘာၾကီး?

ေဖၾကီး။ ရူပကလကၤာေခၚတယ္၊ သတန္ဆင္တဲ့ဟာကိုေျပာတာ။
ဦးပုံညရဲ့ ေရသည္ျပဇာတ္ရွင္းတမ္းထဲမွာ ေျပာသလို...
ဆံထံုးေတာ္ၾကီး၊ တမာသီးႏွင့္၊
ခါးဆီးဝတ္လဲ၊ ခ်ဳပ္စျပဲကို၊
တဲအပ္ႏွင့္တြယ္၊
ျမင္ျမင္သမွ် စိတ္ပ်က္ေအာင္ လွပါတဲ့...
အဲဒီမွာ ဆံထံုးေတာ္ၾကီး တမာသီး က ဖစ္ဂါေအာ့ဖ္ စပိခ်္၊ သမားသီးသတန္ရွိတဲ့ ဆံတံုး လို႔ေျပာတာ။
"ကဲ့သို႔" လို႔စကားလံုးပါရင္ ဥပမာျဖစ္သြားတယ္၊ "ကဲ့သို႔" စကားလံုးမပါရင္ ရူပကျဖစ္သြားတယ္၊ ယွဥ္ပီးျပတာ။
ဥပမာ...ေလဆင္ႏွေမာင္း - ဆင္ႏွေမာင္းသတန္ ေလ၊
သံသရာ ခ်ားရဟက္၊
သံုးရက္လ၊ ခံုးမ်က္စ၊ ရူပကာ အသြင္...အကုန္လံုး ရူပကလကၤာေတြပဲ အင္း အမ်ားၾကီးပဲ ငါလဲေမ့ကုန္ပီ။

ကၽြန္မ။ (...) အာ...ေမၾကီး ေစာဏတုန္းက ဘာေျပာတယ္၊ ခိုင္းႏွိုင္းတာ ဟုတ္လား?

အီတြင္ သတင္းမ်ားကို ေၾကညာလို႔ျပီးပါပီ။ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာ ၾကပါေစရွင္။ :D