လက္ရွိ ခါးသည္းခ်က္မ်ား

ခုတေလာ ဘေလာ့လုပ္ဖို႔ လံုးဝစိတ္မဝင္စားႏွိဳင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ပေရာဂ်က္ ၃ခုတျပိဳင္ထဲကိုင္ေနရတယ္။ ဟိုတေယာက္ကလဲ သူ႔ပေရာဂ်က္ကို ဦးစားေပးလုပ္ေစခ်င္၊ ဒီတေယာက္ကလဲ သူ႔ပေရာဂ်က္ကို ဦးစားေပးလုပ္ေစခ်င္နဲ႔ လုပ္ရတဲ့လူမွာ ခ်ာခ်ာကိုလည္ေနတာပဲ။ ဒီၾကားထဲ တျခားတေယာက္ကိုင္ေနၾက မိန္တန္နန္႔စ္ စပို႔ ကလဲ လုပ္ေပးရေသးတယ္။ အဲဒီ ဒဗေလာ့ပါ ကဟိုတေလာက အလုပ္ကထြက္သြားေတာ့ သူလုပ္ေနက်ဟာေတြပါ ကိုယ့္စီေရာက္လာတယ္။ လူသစ္တစ္ေယာက္ေတာ့ ေခၚထားပါရဲ့ တခုမွ မတတ္သေလာက္ရွိတဲ့ လူျဖစ္ေနေတာ့ သူ႔ကိုခိုင္းရင္ ရွင္းျပရတာနဲတင္ အခ်ိန္သိပ္ကုန္တယ္။ ကိုယ္တိုင္လုပ္တာက ပိုျမန္ပါေသးတယ္ဆိုပီး ဟိုဟာလဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္လုပ္၊ ဒီဟာလဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္လုပ္နဲ႔ လူလဲရူးခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာတယ္။ ဒီၾကားထဲ ပေရာဂ်က္မန္ေနဂ်ာဆိုတဲ့ ဂတုန္း၊ မုတ္ဆိတ္ေမြးထူလျဗစ္နဲ႔ ခြားမေသးက လာလာပီး ဒီမန္းလုပ္ခ်င္ေသးတယ္။ ရွိသမွ်မုတ္ဆိတ္ေမြးေတြ ေဆာင့္ဆြဲပီး ဘယ္ျပန္၊ ညာျပန္၊ ငါတယ္ လုပ္လိုက္ရ ေကာင္းေတာ့မယ္။ အလုပ္ေတြရွဳပ္လို႔ စိတ္တုိေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပီ။ စိတ္တိုတုန္း စကာမေျပာတာပဲေကာင္းတယ္။ ေတာ္ရာလူေကာ၊ မေတာ္ရာလူေကာ ကိုပါ ဘုဂြစာ ေတြပဲ ျပန္ေျပာမိမွာ။

အလုပ္မ်ားပါတယ္ဆိုမွ သူမ်ား လုပ္ရမဲ့ ပို႔စ္ဂရက္ အဆိုင္းမန္႔ကိုပါ လိုက္လုပ္ေပးေနရေသးတယ္။ ကၽြန္မ အခုလုပ္ေနတဲ့ ပေရဂ်က္တစ္ခုရဲ့ ကာ့စတန္မာ မွာသူတုိ႔ရဲ့ အိုင္တီမန္ေနဂ်ာ နဲ႔ ေနာက္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ပို႔စ္ဂရက္ တက္ေနတာ၊ သူတို႔ အဆိုင္းမန္႔မွာ ကၽြန္မလုပ္တဲ့ ပရိုဂရမ္ကို ယူသံုးမလို႔တဲ့။ ယူခ်င္ယူေပါ့၊ နင္တုိ႔အတြက္လုပ္ေပးတာ၊ နင္တုိ႔ဟာနင္တို႔ သံုးခ်င္သလိုသာသံုးေပါ့၊ ငါနဲ႔မွ မဆိုင္တာ။ ခုေတာ့ သူတို႔အတြက္ ဒီေတး ေဒါ့ကၽဴမန္ေတးရွင္းပါ ေရးေပးေနရတယ္။ နင္တုိ႔ အဆိုင္းမန္႔က နင္တို႔လုပ္တာလား၊ ငါလုပ္တာလား ေျပာရမလုိျဖစ္ေနပီ။

အဲဒီ အိုင္တီမန္ေနဂ်ာ ဆိုတဲ့ ခြားမေသး ကုလားက ကၽြန္မနဲ ေက်ာင္းေနဖက္၊ တစ္ခန္းတဲ တစ္တန္းတည္းက။ အျမဲတမ္း လိုက္လုိက္ပီး ျပိဳင္ေနတာ။ သူတစ္ခါဘူးမွ မႏိုင္ဖူးဘူး။ သူက တက္ကနစ္ကယ္ ဒေရာရင္း ယူတယ္။ ကၽြန္မက ပ်ဳးဝါး ဆိုင္းရန္႔၊ ဘိုင္အို၊ ကမ္ နဲ႔ ဖစ္စစ္ ယူတယ္။ စာေမးပြဲတိုင္း သူက ကၽြန္မထက္ တစ္ဆင့္နိမ့္တယ္။ ေနာက္ဆံုး ဆုေပးပြဲမွာ ကၽြန္မကိုလာပီး ဒီကလဲယားလုပ္သြားေသးတယ္။ ေမ နင့္ကို သတ္ျပစ္ခ်င္တယ္၊ အရမ္းမုန္းတယ္ တဲ့။ ေယာက္က်ားၾကီးတန္မဲ့ ေဘးနားက တျပစ္ေတာက္ေတာက္ သူကၽြန္မကို ဘယ္ေလာက္ အျမင္ကပ္ေၾကာင္း လာလာေျပာေနတာ လံုးဝမေမ့ဘူး။ ကၽြန္မကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပါပဲ။ သူ႔ဟာသူ အသံုးမက်လို႔ အဂၤလိပ္စာ ႏွစ္လံုးကြဲေအာင္ မေျပာတတ္တဲ့ ကၽြန္မကို မႏိုင္တာ၊ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သတ္ေသဖို႔ေကာင္းတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မတုိ႔ေရာက္စဆိုေတာ့ အဂၤလိပ္စာ ကိုအရမ္းလိုက္ရတာ။ ကၽြန္မ အေရးက ရတယ္၊ နားလည္ေအာင္ ေဝ့ဝိုက္ပီး ရွင္တတ္တယ္၊ အေျပာက မရဘူး။ ဟိုထစ္ ဒီေငါ့ပဲ။ အဲလိုလူမ်ိဴးကို သူမႏိုင္တာ၊ သူအသံုးမက်လို႔ဆိုတာ ရွင္းေနတာပဲ။ ထားပါေတာ့ သူ႔က ကၽြန္မကို သတ္ျပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္မုန္းတယ့္ လူတစ္ေယာက္လို႔ေတာ့ အျမဲမွတ္မိေနပါတယ္။

ခု အလုပ္ခြင္မွာ ျပန္ေတြ႔ရေတာ့ သူက ကုမ္ပနီတစ္ခုရဲ့ အိုင္တီမန္ေနဂ်ာ။ ကၽြန္မက အခုေလာေလာဆယ္ သူ႔အဆိုင္းမန္႔ကို ေရးေပးေနရတဲ့ အညတရ ပရိုဂန္မာ။ အိုင္တီမန္ေနဂ်ာဆိုတိုင္းလဲ ကၽြန္မက အထင္မၾကီးပါဘူး။ သူ႔ဟာသူ ဘာၾကီး ညာၾကီး ဆရာဝန္ၾကီး၊ အရာရွိၾကီး၊ ဘာၾကီးျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မဂရုမစိုက္တတ္ဘူး။ လူတစ္ေယာက္ကို ေလးစားတန္ရင္ ေလးစားမယ္။ အထင္ၾကီးတန္ရင္ အထင္ၾကီးမယ္။ သူ႔ဂုဏ္ေတြ ဗ်က္ေတြနဲ႔ မဆိုင္ဘူး၊ ေထာက္ေနစရာမလိုဘူး။ သူေတာင္းစားျဖစ္ေနလဲ ေလးစားတန္ရင္ ေလးစားမွာပဲ။ ဆရာဝန္ၾကီး၊ အရာရွိၾကီး၊ ျဖစ္ေနလဲ တစ္စက္ကေလးမွ အထင္မၾကီးခ်င္ မၾကီးဘူးပဲ။ သူ႔ အက္ရွင္ အေပၚမူတည္ပီး ဒီလူဘယ္လိုလူစားမ်ိဳးလဲ ကိုယ္ဥာဏ္ရွိသေလာက္ စဥ္းစားစင့္ခ်ိန္ႏိုင္တာပဲေနာ။

ေနာက္တခုက တခါတေလ ဘယ္ေလာက္ၾကိဴးစားၾကိဳးစား သူ႔ကံနဲ႔သူလာတာပါပဲ။ အခ်ိတ္အဆက္ ေကာင္းေကာင္းတစ္ခုရွိရင္ပီးတာပါပဲ။ တကယ္ၾကိဴးစားပီး ေအာင္ျမင္ေနတဲ့လူေတြရွိသလို၊ အရည္အခ်င္းမရွိ၊ ေသာက္သံုးမက်ပဲ ေဘာ့စ္တက္ျဖစ္ေနတဲ့ လူေတြလဲအမ်ားၾကီးပါပဲ။ အင္း...အရည္အခ်င္းမရွိလို႔ေတာ့ ေျပာလို႔မရဘူးေပါ့ေလ။ သူလဲ သူေနရာသူေရာက္ဖို႔၊ အတန္အတင့္ေတာ့ ၾကိဳးစားလာရမွာပါပဲ။ ထားပါေတာ့၊ ခု ခံျပင္းတာက ေသာက္ကုလားက ေက်းဇူးတင္ စကားတစ္ခြန္းေတာင္ မေျပာဘူး။ တကယ္ဆို ဒါေတြကၽြန္မလုပ္ေပးေနစရာမလိုဘူး။ ကၽြန္မ ပရိုဂရမ္ျပီးရင္ျပီးျပီပဲ။ ယူစာ မန္နယူရယ္ေလာက္ပဲ ေရးေပးဖို႔လိုတာ။ ခုဟာက တမင္ အေၾကာၾကီးနဲ႔ လာႏွိပ္ဆက္ေနတာ။ သူတို႔ကုမ္ပနီက ေနာက္ထပ္ ပေရာဂ်က္ေတြ ရႏိုင္ဖို႔ရွိတယ္၊ သူတို႔ေက်နပ္ေအာင္ မ်က္ႏွာလွလွထားရမယ္ဆိုလို႔သာ လုပ္စရာရွိတာကို ေျပာစရာမရွိ ေသေသခ်ာခ်ာလုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္တာကို လူအထင္ေသးမခံရေအာင္၊ ငါလုပ္တာအေကာင္းဆံုးျဖစ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ မာနေလးကလဲရွိေနေတာ့ ကိုယ္ပဲပိုပင္ပန္းခံပီးလုပ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ရင္ထဲမွာေတာ့ အေတာ္ခါးသားပဲ။

အင္း ဘေလာ့ဂ္မေရးတာ ၾကာပီေနာလို႔ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ လာလာေမးလို႔ ဒီမနက္ အလုပ္နဲနဲပါးေနတုန္း စိတ္ထဲရွိရာေလးေတြ ခ်ေရးလိုက္ပါတယ္။ ရင္ထဲက အခါးေတြကို ရွယ္ယာလိုက္လုိ႕ နဲနဲေပါ့သြားသလိုပဲ။ ကဲကဲ ခုေတာ့ ဒီေလာက္ပဲ၊ အလုပ္ကေလးေတြ ျပန္လုပ္လိုက္ဦးမယ္။ သင့္အတြက္ ေကာင္းေသာေန႔ျဖစ္ပါေစရွင္။

2 comments:

Steve Evergreen said...

I see, tough job isn't it? I feel you must have been upsetting for what is going on at work. Project based business.

You don't impress him because you won in the past, do you? Now he might be thinking is your pay-back time. Sometime, challenging life style is what I like. Fighting while smiling is sweet. That is our normal life at work.I feel bored if I can't do that.

Well for me, I impress those who are wiser and brighter than me, regardless of their behaviour, social class and attitudes. They includes some doctors, gangsters, tycoons, scientists.

Anyway I have got some fact to write a blog post after reading visiting here.

All the best May.

Anonymous said...

Who knows where to download XRumer 5.0 Palladium?
Help, please. All recommend this program to effectively advertise on the Internet, this is the best program!